Voor ouders die wel een helpende hand kunnen gebruiken, is er de stichting Buurtgezinnen. Esther koppelt de zogenoemde vraag-ouders aan de steun-ooms en tantes die bij elkaar in de wijk wonen. In de Rotterdamse wijk Bospolder-Tussendijken woonde moeder Zita al langere tijd tegenover het koppel Suzanne en Martijn, zonder dat ze elkaar kenden. Inmiddels past het koppel een paar keer per maand op zoon Denzel om Zita uit de brand te helpen.
“Wij hebben het idee bij het hebben van een kindje dat je altijd alle verantwoordelijkheid en zorg moet dragen. Dat gevoel is iets dat niet helemaal bij ons past”, vertelt Suzanne openhartig. “We vinden het wel gewoon superleuk als we kinderen van familie of vrienden om ons heen hebben”, zegt Martijn. “Dat soort kleine momenten vinden we heel erg leuk. En dat kan dus met Buurtgezinnen.”
Stichting Buurtgezinnen is een organisatie die gezinnen die overbelast zijn, koppelt aan gezinnen die steun kunnen bieden in de buurt. De stichting bestaat landelijk al tien jaar en is actief in meer dan 135 gemeenten. Tot vorig jaar bestonden ze nog niet in Rotterdam, maar Esther heeft inmiddels een netwerk opgebouwd in heel de stad. Zo koppelde zij ook Martijn en Suzanne aan Zita. “Het leuke was dat ik bij Martijn en Suzanne al op bezoek was geweest. Ze hadden zich aangemeld als steungezin, maar ik had nog geen match gevonden. Toen ik bij Zita op bezoek kwam, wees ik letterlijk uit het raam en bood ik hen aan als steungezin. Het was dus gewoon op loopafstand. De drempel was daardoor zo laag dat ze eigenlijk geen nee kon zeggen”, lacht Esther.
Zita vond het in het begin best een spannend idee om haar kind achter te laten bij in eerste instantie vreemde mensen. “Wij hebben anderhalf jaar geleden best wel iets heftigs meegemaakt. Ik ben mijn man verloren en Denzel dus zijn vader. Hij had een hersenbloeding gekregen en is daaraan overleden. Daardoor kwam ik er alleen voor te staan in de opvoeding. Dat vergt veel van je in je eentje”, blikt ze terug op een moeilijke tijd. Ze was net naar Rotterdam verhuisd vanwege haar coschappen die ze moest lopen voor haar studie geneeskunde. Ze had daardoor ook nog niet zo veel contacten in de stad. De Stichting Buurtgezinnen kwam als geroepen en daar is coördinator Esther best trots op. “Trots op de stad. Heel veel mensen denken altijd: ‘Rotterdam is een harde stad, erg anoniem. Iedereen denkt alleen aan zichzelf.’ En dit laat eigenlijk het mooiste in mensen zien. Dat er heel veel bereidheid is om iets goed voor een ander te doen. Als je dat dan bij elkaar mag brengen dan geniet ik op afstand mee van hoe dat gaat.”.