96 jaar oud worden: de meeste mensen zullen daarvoor willen tekenen. Harry Hermans is 96 en zit allesbehalve stil. Iedere dag helpt hij nog mee in de bloemenwinkel van zijn dochter in Rotterdam-Noord. Hij brengt zelfs nog, óp de fiets, bloemen rond bij klanten.
Nee, alleen thuis zitten is niks voor hem. Hij begint zijn ochtend met wat ochtendgymnastiek en gaat daarna gelijk door naar de bloemenwinkel aan de Bergselaan in Rotterdam. Die winkel nam zijn dochter vorige eeuw al over en vanaf het begin is hij er al bij. Regelmatig gaat hij op de fiets, of als het glad is lopend, naar klanten toe. Zelfs klanten ver weg doet hij, met het openbaar vervoer. Wat hij dan ook mag doen die dag, hij is er altijd.
“Ik laat iedere dag mijn gezicht even zien, soms iets langer op een dag dan de andere dag.” Een praatje maken met zijn dochter Tanja, de eigenaar van de zaak, en de andere aanwezige dames hoort daar natuurlijk ook bij.
Gebreken
Medewerker Quinty Obert werkt al negen jaar in de zaak. Ze kent Harry, die de medewerkers ‘opa’ noemen, dus vrij goed. “Wij hebben altijd een leuke dynamiek samen: we zijn allebei een beetje eigenwijs en met de bestellingen is dat af en toe lastig”, lacht ze. “Maar, we geven allemaal enorm om hem. Als hij even een dagje er niet is, maken we ons wel zorgen.”
Harry mag dan wel hartstikke fit zijn, maar met zijn leeftijd komen toch gebreken. Hij wordt ouder en is de afgelopen tijd wat vaker ziek geweest. “Niet heel ernstig gelukkig, maar goed ik ben toch alleen. Als ik dan ‘s iets heb, dan is er niemand.”
Persoonlijk
De angst om ineens iets te krijgen en dan pas dagen later gevonden worden, is zeer aanwezig bij hem. Maar, hij probeert daar niet teveel bij stil te staan. Mede daarom gaat hij veel het huis uit en doet hij ook nog eens iets dat hij leuk vindt: mensen blij maken met een bosje bloemen.
“Ik kom helemaal niet uit de bloemenwereld, maar het is heel persoonlijk. Soms is het iets voor iemands verjaardag, of om iemand beterschap te wensen. Ik lees het kaartje altijd, om te kijken waar het voor is en vaak vraag ik er ook naar en dat wordt gewaardeerd. Dat is wat ik het mooiste vindt aan dit werk na al die jaren.”