In de Breepleinkerk hebben tijdens de oorlog de Joodse families Kool en De Zoete ondergedoken gezeten. Ze zaten in kleine ruimtes achter het orgel. Schrijfster Anja Matser hoorde van het verhaal: ”Het verhaal is onder mijn huid gaan zitten en ik denk niet dat het er ooit van onder vandaan gaat.” Zij schreef het boek De Orgelzolders – Onderduikers in de Rotterdamse Breepleinkerk.
Rebecca en Maurice Kool waren een pas getrouwd stel van 17 en 25 jaar oud toen zij van Koster Jacobus de Mars samen met de ouders van Maurice mochten onderduiken in de kerk. De bedoeling was dat ze maar 6 weken zouden blijven, maar dat werden 34 maanden.
Rebecca werd in het voorjaar van 1943 zwanger van haar zoon Emile. Omdat geen enkele arts Rebecca wilde helpen, besloot de oogarts Dr. Leo Lashley zichzelf te verdiepen in verloskunde. Hij las allerlei boeken over verloskunde en in januari 1944 werd een kerngezonde baby geboren.
Met een huilende baby op een zolder zitten kon niet. De baby was vaak in kosterwoning. Annie, de dochter van de koster, kwam weer thuis wonen met haar man en zoontje als dekmantel voor Emile, zodat luiers en het geluid van een huilende baby niet zouden opvallen.
Aan het einde van de oorlog raakte Rebecca opnieuw zwanger van een dochter. Rebecca’s gezin en schoonouders overleefden de oorlog. De rest van Maurice’s familie heeft de holocaust niet overleefd. Rebecca is haar ouders verloren tijdens de oorlog.
In 1943 kwamen aan de andere kant van het orgel Chain en Fifi de Zoete te wonen zonder hun drie dochters. Het was niet mogelijk om met drie kinderen op de kleine zolder te zitten. Zij werden in verschillende pleeggezinnen ondergebracht. Eén van de dochters zat vlakbij ondergedoken. Na de kerkdienst mocht ze lunchen bij de dominee. Hij stuurde haar naar de kippen en konijnen achter in de tuin, zodat haar ouders haar even konden zien. Haar ouders waren zo blij dat ze konden zien dat het goed ging met haar. Het hele gezin de Zoete heeft de oorlog overleefd.
De zolders bleven lange tijd na de oorlog verborgen totdat ruim 10 jaar geleden de kerk 75 jaar bestond. Dit was aanleiding om onderzoek te doen naar de indianenverhalen die gingen over de kerk als onderduikadres in de oorlog. Door één van de kerkgangers, Henk den Haan, werd er een advertentie geplaatst in de krant, waar Rebecca op reageerde. Zo is het balletje gaan rollen. Anja hoorde via Henk van het verhaal en zij was meteen gegrepen. Ze vindt dat haar boek heel actueel is: “Ik vind het heel belangrijk dat deze verhalen verder verteld worden, omdat wij die niet mogen vergeten. Omdat het heden ten dagen nog steeds gebeurt. En ik hoop met dit boek te bereiken dat mensen daar over na blijven denken. Ook hier in onze samenleving. Dat we elkaar niet mogen uitsluiten.”
Meer Rotterdamse verhalen bekijken?
Volg ons dan ook op onze social media kanalen
Facebook YouTube Instagram Twitter Snapchat