Vooroordelen, vastlopen in het schoolsysteem en moeite met het vinden van een plek in de stad. Dit zijn de persoonlijke verhalen die drie Rotterdamse jongeren vertellen in de serie ‘Beste Rotterdam…’. Ze worden hierbij geholpen door een woordkunstenaar. In de derde aflevering het verhaal van Ayoub. Hij deelt zijn ervaringen met vooroordelen en de impact die dit op zijn leven heeft gehad met regisseur en schrijver Floris van Delft.
Ayoub (19) groeide op in IJsselmonde. Hij studeert Social Work aan het Albeda en richtte samen met andere wijkbewoners Jongerenhub HQ op in IJsselmonde. “Ik organiseer nu veel activiteiten voor de jongeren uit de wijk”, vertelt hij. Toch heeft Ayoub zich niet altijd gezien gevoeld in zijn stad. “Toen ik jonger was had ik veel last van vooroordelen.”
Een keer schuilde Ayoub met vrienden in een trappenhuis voor de regen. Er kwam meteen een bewoner naar hen toe. “Die dacht dat we muziek aan hadden en overlast veroorzaakten, terwijl we gewoon rustig stonden te praten.” Het gevoel dat anderen hem verkeerd inschatten, werd nog sterker na een incident op de Cornelis van Beverenbrug. “We waren pas 5 minuten weg van huis toen een man ons beschuldigde van het ingooien van zijn raam. We lieten appjes zien die bewijzen dat we nog maar net van huis waren vertrokken, maar toch gaf de politie ons een officiële waarschuwing.”
Dat onterechte wantrouwen is precies wat schrijver Floris van Delft probeerde vast te leggen in zijn brief aan Rotterdam. In het gedicht vergelijkt hij de stad en haar voordelen met een gebouw: “Jij maakt van mij een van die kantoorpanden met van die spiegelramen. Als mensen naar me kijken, zien ze niets van wat er binnenin mij speelt. Alleen een verwrongen spiegelbeeld van henzelf en al hun vooroordelen.” Ayoub herkent deze vergelijking: “Deze mensen zitten zo vast in hun mindset van wat zij denken dat klopt, en de rest allemaal niet.” Hij vindt dat jammer voor hen.
Ondanks alles blijft Ayoub hoopvol. Hij merkt dat hij tegenwoordig minder vaak wordt aangekeken of beoordeeld. Daarbij hoopt hij nu zelf een positieve invloed op de jeugd in de wijk te hebben via het jongerencentrum en uiteindelijk in zijn werk. Zoals Floris het beschrijft in zijn gedicht: “Ik zet de ramen en deuren open. En iedereen mag naar binnen. Jij ook. Kom me maar zien voor wie ik ben. Dan doe ik dat ook bij jou.”
Dit verhaal is onderdeel van de serie ‘Beste Rotterdam…’, een samenwerking tussen OPEN Rotterdam en theatergroep WAT WE DOEN. De portretten bieden verdieping op de thema’s uit de voorstelling ‘The City She Loves Me’. Een theaterstuk over de soms lastige dialoog tussen jong en oud. Bij elk portret maakt OPEN Rotterdam een achtergrondreportage over het thema.
Deze serie is mede mogelijk gemaakt door provincie Zuid-Holland en wordt gerealiseerd onder redactionele verantwoordelijkheid van OPEN Rotterdam.