Het ontslag van Parisa Akbarzadehpoladi als wijkraadslid van Ommoord heeft voor de nodige commotie gezorgd in de wijk. Volgens wijkbewoners zou Akbarzadehpoladi zijn gestopt vanwege discriminatie in de raad en bedreigingen. “Onacceptabel”, schrijft een groep Ommoorders in een anonieme brief aan OPEN Rotterdam. De wijkraad zegt zich niet te herkennen in deze aantijgingen.
Volgens een groep Ommoorders is er sprake van een onveilige sfeer in de wijk. Wijkbewoners zouden zich gediscrimineerd of niet welkom voelen. Dat laten ze weten in een anonieme brief aan OPEN Rotterdam. Het ontslag van Akbarzadehpoladi was voor hen de druppel: “We zijn diep teleurgesteld in de gang van zaken die tot haar ontslag heeft geleid. Mevrouw Akbarzadehpoladi en zoveel andere vrouwen in Ommoord hebben te maken gehad met discriminatie en bedreigingen. Dit is onacceptabel.” Uit veiligheidsoverwegingen wil de groep anoniem blijven. Ook Akbarzadehpoladi, die we voor dit verhaal wel gesproken hebben, wil niets zeggen voor publicatie.
Dus spreekt een groep bewoners zich via een anonieme brief uit. In de wijkraad zou Akbarzadehpoladi het vanwege haar afkomst lastig hebben gehad. “Discriminatie en onbegrip vanwege haar accent en taalvaardigheid maakten haar werk er niet eenvoudiger op. De onwil van sommigen om haar te accepteren en de gebrekkige steun van de wijkmanager en wijkraadsleden Ommoord en wijkraadvoorzitter creëerden een onhoudbare situatie.”
De Ommoordse kip
De wijkraad herkent zich niet in de aantijgingen. “We hebben tal van pogingen gedaan om haar op haar gemak te laten voelen”, vertelt wijkraadsvoorzitter Robert van Klaveren. “We kunnen ons niet vinden in het idee dat er discriminatie en onveiligheid is binnen de wijkraad. Ook vinden we het jammer dat ze ontslag heeft genomen. Ze vertegenwoordigt namelijk een groot deel van de Ommoorders.”
Wrijving tussen Akbarzadehpoladi en de andere wijkraadsleden ontstond onder meer bij het maken van de wijkraadsfoto. De wijkraadsleden stemden voor een foto bij de Ommoordse kip. Toen er niet werd geluisterd naar een door Akbarzadehpoladi geopperde alternatieve locatie, voelde zij zich niet gehoord.
Schadeherstel
“Het is juist heel goed als zij in de wijkraad zit. Ze heeft een grote achterban”, vervolgt Van Ravens. “In het jaaractieplan van de wijkraad staat juist dat er meer onderzoek naar inclusiviteit moet zijn in onze wijk, en daarom hebben we ook de stadsmarinier ‘inclusief samenleven’ aangetrokken.” Er is van alles gedaan om frictie of ontevredenheid weg te nemen. Zo werd er een notulist ingehuurd, zodat alles op schrift stond wat er werd gezegd tijdens de wijkvergaderingen. Zo kon Parisa alles rustig nalezen na de vergadering. Ook is er een mediationtraject opgezet en een integriteitsonderzoek gaande.
Waar het integriteitsonderzoek zich precies op richt, is wat onduidelijk. De anonieme melders geven aan dat het onderzoek gaat over de vermeende onveiligheid en discriminatie in de raad, maar dat is volgens wijkraadsvoorzitter Van Klaveren anders: “Dit onderzoek is gestart na social media posts van Parisa. Inhoudelijk wil ik hier niets over kwijt.”
Ook GroenLinks, de partij waaraan Akbarzadehpoladi verbonden is, deed een poging de rust terug te brengen. GL-voorzitter Werenfried Spit: “Ik ben er inhoudelijk niet bij betrokken, maar weet wel dat de situatie in de wijkraad heel onveilig is geweest voor haar. Je kunt het je voorstellen dat het niet makkelijk is als je de enige in de wijkraad bent met een migratieachtergrond.”
Akbarzadehpoladi was een populair raadslid in de wijk. Ze kreeg 1764 stemmen en werd genomineerd als wijkraadslid van het jaar in 2023. In 2020 werd ze nog ‘Rotterdamse Vrouw van het Jaar’ in de categorie kunst en cultuur.
‘Dit is een witte buurt’
Navraag in Ommoord leert dat wel meerdere wijkbewoners zich niet altijd prettig voelen. Zo woont Nadia al 25 jaar in de wijk en voelt zij zich nog altijd niet geaccepteerd. Hoewel zij niets van de anonieme brief af weet, herkent zij zich wel in de inhoud ervan: “Het is heel moeilijk om met een migratieachtergrond je plek te vinden. Je merkt het ook in de activiteiten die worden georganiseerd in het buurthuis. Dat zijn activiteiten die gericht zijn op Nederlanders, zoals bingo of kaartspelen, maar er is niks voor ons. Ik wil samenkomen met mijn vrouwengroep, maar er is geen plek voor ons. Ja, we kunnen een ruimte huren, maar we hebben geen geld. Als je subsidie aanvraagt voor een activiteit, krijg je zoveel moeilijke vragen dat je het maar laat zitten. Je bent niet welkom, dat voel je gewoon. ‘Dit is een witte buurt’, werd er tegen mij gezegd toen mijn kind problemen had op school. Bizar. Ik ben naar Nederland gekomen voor vrijheid.”
Wat overblijft is een verhaal met twee kanten. Enerzijds voelen sommige Ommoorders zich niet welkom in de wijk. Anderzijds herkennen wijkraadsleden zich niet in de aantijgingen van discriminatie en geven ze aan dat ze er alles aan doen om eventuele onveilige gevoelens weg te nemen. Toch heeft dat voor de anonieme bewonersgroep niet het gewenste effect. Daarom komen zij met een vierdelig eisenpakket. Hierin eisen ze onafhankelijk onderzoek naar de toedracht van het ontslag, maatregelen om discriminatie en bedreigingen in de wijk tegen te gaan, betere ondersteuning voor wijkraadsleden en een openbaar dialoog. Wat er van dit eisenpakket wordt ingewilligd, moet nog blijken.