Blog #8: Nieuw seizoen I.N.D.O.

Christie is een van de mensen achter I.N.D.O. Zij houdt je via blogs op de hoogte van haar zoektocht. Er komt een nieuw seizoen aan van de docuserie en dit is het eerste blog bij seizoen 2!

Varend door de jungle van Kalimantan, het geboorte-eiland van mijn oma en moeder, heb ik opeens bereik op mijn iPhone. Een symfonie aan Whatsapp-meldingen volgt. Ping ping ping ping… Ik speur naar een bericht van Tenny. En daar staat het: ‘we got ‘em’….

Yes! Een paar weken voordat ik wegging op huwelijksreis moesten we het tweede seizoen pitchen bij OPEN Rotterdam. Superspannend. Vooral omdat Tenny geveld bleek door de griep, en ik dus in mijn eentje het bestuur moest overtuigen dat dit seizoen er moest komen. Maar Tenny zou Tenny niet zijn als hij niet met een creatieve oplossing kwam: hij maakte een filmpje van zijn visie en meganerveus deed ik mijn verhaal…. En met succes! YES!

Tijdens mijn huwelijksreis, waarover ik nog uitgebreid zal bloggen, heb ik me regelmatig afgevraagd: waarom wil ik zo graag deze serie maken? Waarom haal ik me de drukte en stress op de hals? Bij het eerste seizoen was dat antwoord: de verhalen van de eerste generatie Indische Nederlanders moeten vastgelegd worden. Nooit werd er gesproken over ‘the elephant in the room’. Het trauma was te groot en ‘we zijn nu in Nederland, dàt is geweest, in het verleden, al klaar.’ Maar nu ook zij voelen dat zij een puzzelstuk zijn in een geheel, dat anders nooit compleet zal zijn, begint men te praten. Omdat het voor jongere generaties belangrijk is om ‘the bigger picture’ te zien. En ik ben de stellige mevrouw Huijsman, de gevoelige mevrouw Martinus, de grappige oma Kuen, de sociale meneer Passage en de immer rockende meneer Schalk enorm dankbaar dat zij hun verhalen met Carel, Lara, Thijs, Soraya en Maxime èn ons hebben gedeeld. Stuk voor stuk werden we als crew warm onthaald. De drukte en de stress wegen niet op tegen dat bijzondere fenomeen: instant verbondenheid, puur doordat je dezelfde roots deelt. Vertrouwd. Welkom. En bij elke emotie die ze met ons delen, beeld ik me in dat mijn opa of oma dat ook zo gevoeld kunnen hebben. En hoewel ze allang overleden zijn, lijkt het alsof ik ze toch een beetje beter heb leren kennen.

Enorm trots ben ik op het resultaat. En de serie past mooi in het rijtje van andere mooie initiatieven om deze verhalen vast te leggen. (Daarover in een andere blog ook meer!) Maar de tweede serie heeft een hele andere insteek. Gaandeweg gingen we ons afvragen: wat blijft er straks over van ons Indisch zijn? Hoe erg Indisch voelt Imme zich straks? Wat voor Indische dingen geef ik haar daadwerkelijk mee dat aan haar beklijft? Mijn broer die twee jaar ouder is, is gek op Indisch eten, maar met de geschiedenis heeft hij verder helemaal niets. Hoe komt het dat ik dat wel heb? Twee van zijn kinderen zijn echte kleine Indootjes, misschien gaan zij zich later nog wel afvragen waar hun kleurtje vandaan komt. Maar mijn dochter is een echte belanda, als ik haar niets vertel, zal zij dan geprikkeld zijn er ooit om te vragen? Hoe ziet de Indo van de toekomst eruit? Wat inspireert ons nog om vast te houden aan die cultuur?

We besluiten te focussen op jonge ondernemers, die vanuit hun culturele erfenis zijn gaan ondernemen. Daarnaast duiken we ook in de Molukse geschiedenis. Wat zijn de overeenkomsten en in hoeverre verschilt de geschiedenis? De eerste draaidagen zitten er op en wauw, wat gaaf om te zien hoe ‘onze jongeren’ hun eigen draai geven aan deze cultuur. Met hart en ziel. Inspirerend.Kom maar op met de drukte en de stress, het is echt tof om van dichtbij te zien hoe de legacy doorgegeven wordt. Verbonden door een gedeelde geschiedenis, maar nu met de blik op de toekomst. Stay tuned voor seizoen 2 van I.N.D.O.