Dit jaar gaan een aantal Rotterdamse religieuze voorgangers met pensioen. OPEN Rotterdam maakt de komende weken een aantal portretten over hun leven en hoe zij daarop terugkijken. Dominee Wim in ‘t Hout heeft zijn carrière na drie jaar in Kerkelijk Centrum Open Hof afgesloten.
We ontmoeten Wim op Amateur Tuinders Vereniging Kweeklust in Kralingen. Een plek die veel voor hem heeft betekend en nog betekent. “Mijn oom bram, hij heette voluit eigenlijk Abraham, had hier een huisje. Hij is een paar jaar geleden overleden en ik heb hem ook zelf mogen begraven. Het is een hele markante man geweest en hij werd dan ook het orakel van Kweeklust genoemd”, verhaalt Wim. Die gesprekken zorgde er al op jonge leeftijd voor dat er een vlammetje ging branden bij Wim. “Na die gesprekken ging je altijd anders weg dan hoe je erin ging”, herinnert hij zich.
Hij werd door die gesprekken niet meteen gepassioneerd dominee. “Ik heb eerst een tijdje in het bedrijfsleven gewerkt, maar kwam er al snel achter dat ik meer voor mensen wilde betekenen. Ik merkte ook gewoon dat ik daar vrolijk van werd. Het verrijkt echt je leven om anderen te helpen”, vertelt Wim. Meerdere kerkleden uit Ommoord spreken vol lof over hem. “De eerste keer dat ik hem zag, dacht ik: ‘Oh hij spreekt mijn taal’”, vertelt Anja Vreeswijk. “Ik vind het mooi om te zien dat hij altijd oprechte aandacht heeft voor anderen”, zegt Dirma Verkuil, ook lid van de kerk.
Uiteindelijk begon Wim in Velp in Arnhem als dominee, zo’n veertig jaar geleden. Of zoals Wim met een grijns op zichzelf terugblikt: “Als beginnend domineetje zat ik in Arnhem. Daarna ben ik 21 jaar in het leger werkzaam geweest als legerpredikant. Toen nog een kleine acht jaar bij de nationale politie werkzaam geweest en via Berlijn in Rotterdam teruggekomen. Ik had me geen mooier slot kunnen wensen dan dat dat hier zou plaatsvinden”, besluit hij.