Zegt de naam Jimmy Granti jou iets? Hij leefde in de jaren ’80 van Rotterdam, overleed op z’n 33-jarige leeftijd, maar zijn gezicht leeft letterlijk na veertig jaar voort als die ene zwart-wit sticker die door heel de stad is geplakt of als graffiti op een reclamebord is gespoten.
In de kelder van studio van Robert Oosterom vlak bij de Leuvehaven is een speciale ruimte ingericht met foto’s van Jimmy Granti voor een nieuwe tentoonstelling. Het is een jonge Rotterdammer, die door het leven gaat als bokser, maar ook als herenkapper van bijvoorbeeld de Feyenoord-spelers uit die tijd. Jimmy Granti is de artiestennaam van ras Rotterdammer Cor Eversteijn.
Echt Rotterdams
Fotograaf en documentairemaker Carel van Hees leerde hem kennen door zijn werk bij de krant Het Vrije Volk, waar hij foto’s moest maken van bokswedstrijden. Al snel liep hij Cor tegen het lijf en is hij hem blijven volgen. “We zijn door de jaren heen bevriend geraakt, ik heb ook een van zijn laatste foto’s gemaakt in de zomer van ’83 in Griekenland, een paar maanden overleed hij.”
‘Je komt maar een paar keer in je leven iemand tegen die zó vol enthousiasme en vuur zit, dat diegene je helemaal meeneemt’, zegt Carel dan ook over Cor. Dat vond Jimmy Granti, de artiestennaam van een anonieme Rotterdamse kunstenaar, ook nadat hij een eerdere expositie zag van Carel over Cor. “Ik zocht iets echt Rotterdams en toen ik het Boijmans binnen liep jaren terug waar de expositie was, dacht ik meteen: dit is het.”
Zegen
Hij ‘pikte’ een kenmerkende foto van Cor, nadat hij uitgeput voor zich uit staart na een zware training. Hij maakt het wat grafischer door alleen de harde randen van het gezicht te pakken en de rest weg te laten. Hij verspreidt dat gezicht door Rotterdam in graffitivorm, maar nog bekender zijn de stickers die zelfs ook in het buitenland hangen.
Na twee jaar komen hij, Carel en de familie van Cor met elkaar in contact nadat ze de stickers zien. “We hebben hem onze zegen gegeven, we vonden het zo mooi wat hij ermee deed”, aldus Carel. Dochter Peggy: “In het begin vond ik het lastig om die foto te zien, ik ben m’n vader verloren toen ik elf jaar oud was. Maar nu, nu kan ik er heel trots naar kijken.”