Verhalenhuis Belvédère gaat terug in de tijd naar het Katendrecht van de jaren ’40 en ’50. Dragqueen La Obelle vertelt het waargebeurde verhaal van haar familie, op de plek waar een bijzonder stukje Rotterdamse geschiedenis geschreven werd. Peter Cramm, stagenaam La Obelle, kruipt in de huid van zijn oma Maaike Troost die in jazzcafé Belvedère Peter’s opa tegen het lijf liep. In een combinatie van dinner theater, dragshow en historische vertelling komt de geschiedenis tot leven.
In 1940 had Daan Troost, de overgrootvader van Peter (junior), een jazzcafé op Katendrecht genaamd Belvedère. Dit populaire café runde hij samen met zijn zoon Peter (senior). Daan probeerde meerdere malen zijn zoon aan de vrouw te helpen, maar tevergeefs. “Mijn overgrootopa begon te twijfelen of mijn opa nou in jongens of meiden geïnteresseerd was en eigenlijk was dat al heel vooruitstrevend voor die tijd.” vertelt Peter. Maar, op een dag was het raak, want Maaike liep het café in en Peter was op slag verliefd.
En zoals zijn oma Maaike zo’n 60 jaar geleden Belvedère inliep, liep Peter zelf vorig jaar ook onwetend het pand op Katendrecht in. Hier ontmoette hij de huidige eigenaar Linda en vanaf daar is het balletje gaan rollen. “Ik voelde toen ik daar was meteen de familiesferen. Het gebouw omarmde me.”
Peter besloot om met alle verhalen en anekdotes die hij kent van zijn opa en oma aan de slag te gaan. Samen met goede vriend Merel Ivens, schreef hij uiteindelijk een script. Dat hij als dragqueen zijn oma vertolkt was niet gepland, maar uiteindelijk wel de mooiste manier voor hem om het verhaal te vertellen. “Dat ik nu als mijn oma het podium op mag is een droom die uitkomt. De liefde van mijn grootouders voor elkaar en de Belvedère aan het publiek laten zien betekent onnoemelijk veel voor mij.”
De kaartjes voor de voorstelling van 21 oktober waren in twee dagen uitverkocht en dat doet Peter goed. “We doen het echt voor Rotterdam omdat we de dragqueens van Rotterdam echt op de kaart willen zetten. Ik ben gewoon heel erg trots op mijn stad en op mijn overgrootouders die al heel open minded waren.”
Foto’s: Peter Cramm