Met het vizier op een Olympische medaille vertrekt paratriatleet Maurits Morsink naar Parijs. Het wordt een ‘net niet’-ervaring voor de Rotterdammer, die bij de triatlon als vierde finisht. Teruggekeerd naar huis ligt Maurits flink ziek op de bank. “Dat neem ik de organisatie wel kwalijk. Vanwege het zwemmen in de Seine heb ik nu een virus te pakken.”
Maurits en De Seine: de twee zullen niet snel grootse vrienden worden. Niet alleen maakte de veelbesproken Franse rivier Maurits ziek; ook de flinke stroming zorgde ervoor dat Maurits een aardige achterstand opliep. “Zwemmen is niet mijn sterkste onderdeel”, legt Maurits uit. “Bij moeilijk water heb ik daar dan meer last van dan mijn concurrentie. Toen ik als achtste het water verliet, had ik een achterstand van bijna zes minuten op de nummer drie. Ik heb dit nog kunnen terugbrengen naar veertig seconden, maar dat bleek niet genoeg voor een podiumplek. Het is jammer, maar ik kan mezelf niets verwijten.”
Ondertussen herstelt Maurits van een ‘griepje’ die hij liever niet had gehad. “Het gaat niet heel goed met me. Ik ben aan de herstellende hand, maar dat is de afgelopen dagen wel anders geweest. Die Seine ligt vol met poep en ik denk dat ik daardoor de e.coli bacterie heb opgelopen. Dat is wel vervelend. We hoorden de dag voor de triatlon dat het water niet goed was, maar dat het op het moment van zwemmen wel oké zou zijn. Dat was niet zo. We zijn als circusdieren behandeld. Sommige atleten liggen zelfs in het ziekenhuis. Er is een enorm risico genomen.”
Toch kijkt Maurits positief terug op zijn reis naar Parijs: “De Marathon in Rotterdam is bijzonder, maar dit is toch net iets bijzonderder. Om onderdeel uit te maken van dat Olympische circus, waar alles voor je geregeld wordt, is wel heel mooi. Tijdens de race stonden er heel veel familieleden en vrienden langs de lijn, ook dat maakt me heel blij.” Maar heel veel kreeg Maurits daar niet mee tijdens de race: “Nee, dan zit je volledig in je focus. Er stonden waanzinnig veel mensen langs de lijn, maar je bent vooral bezig met de race.”
Sportfocus maakt plaats voor feestfocus, want Maurits doet er alles aan om nog fit te zijn voor de eindceremonie in Parijs. “Ik voel me nu nog niet fit genoeg. Hopelijk helpt de antibioticakuur. Als ik erbij kan zijn in Parijs, voelt dat als een overwinning. Het liefst zou ik dan ook het feestje meevieren, maar dat gaat lastig worden.”
We gingen al eens langs bij Maurits, toen hij te horen kreeg naar Parijs te mogen.