De grote explosie aan de Schammenkamp op maandagavond heeft effect gehad op een deel van de bewoners van de wijk. Aan de overkant van het afgebrande gebouw, kunnen de huurders weer hun woning in. Ze kunnen nu langzaam laten bezinken wat zij hebben meegemaakt. “Het voelt heel zwaar aan. Het dringt eigenlijk nu pas tot me door.”
Bewoners Adrien en Petra hebben in de nacht van de explosie naar eigen zeggen geen oog dicht gedaan. Adrien was geëvacueerd en sliep in een hotel, terwijl Petra in haar woning mocht blijven. De buren wonen twee portieken van elkaar af in het appartementencomplex tegenover het volledig afgebrande gebouw.
“Elke keer als ik mijn ogen dicht doe, hoor ik weer die knal”
De tweede nacht heeft Adrien weer weinig geslapen: “Elke keer als ik mijn ogen dicht doe, hoor ik weer die knal”. Hij geeft aan dat de gebeurtenisveel impact op hem heeft gemaakt. “Ik zie telkens weer voor me hoe ik voor de deur sta en hoe de bewoners in het brandende gebouw om hulp roepen. Ik heb een persoon geholpen, maar een andere man kon ik niet helpen. Het knaagt aan mijn geweten.”
Petra heeft wel kunnen slapen. “We hebben gisteren heel de dag buiten rondgelopen, omdat we ons huis niet in mochten. Ik was gebroken toen ik thuis kwam”, vertelt ze. “Om 21.00 uur vielen mijn ogen dicht.” Petra woont nog maar 3 maanden in de Schammenkamp en heeft naar al andere vervelende ervaringen achter de rug: “Ik woonde op de Beijerlandselaan toen de rellen plaatsvonden tijdens corona. En nu dit hier: Ik voel me niet meer prettig in Rotterdam.” De geboren en getogen Rotterdammer geeft dan ook aan het liefst de stad te verlaten. “Ik wil stabiliteit. Ik ben hier gewoon klaar.”
Slachtofferhulp Nederland
Beide bewoners krijgen hulp vanuit Slachtofferhulp. Slachtofferhulp Nederland biedt vooral een luisterend oor: “Als we iemand hebben gesproken, noteren we daarvan de naam en het telefoonnummer, mits ze dat goed vinden. We bellen ze daarna op en voeren een op een een gesprek over hun ervaring en hoe het met ze gaat. Als ze na die ene keer zeggen dat ze geen behoefte hebben aan een vervolggesprek, dan laten we het daarbij. Maar als ze aangeven het prettig te vinden dat we nog een keer bellen, plannen we een vervolggesprek in”, legt Roy Heerkens, woordvoerder Slachtofferhulp Nederland, uit.
Naast een luisterend oor bieden, monitort Slachtofferhulp de stressreacties die de mensen hebben. “Wanneer er een bedreiging is, maakt je lichaam adrenaline aan. Men vlucht, vecht of bevriest dan. Wanneer je weer uit die natuurlijke reactie komt, kun je stressklachten krijgen van het stresshormoon in je lichaam”, vertelt Rou. “Die stressreacties: zoals slecht eten, slecht slapen en de situatie telkens weer voor je zien, zijn normaal na een abnormale gebeurtenis.” Bij acht op de tien mensen die stressreacties ervaren na een heftige gebeurtenis, zijn die symptomen na vier tot zes weken weer weg. Bij de rest neemt de stress in het lichaam niet af of wordt het zelfs erger: “Deze mensen verwijzen we door naar de huisarts. Daarvoor is wat extra ondersteuning nodig, zoals een stressreducerende vorm van therapie.”
“We hebben een behoorlijke lijst met betrokkenen, we hebben met vrijwel alle mensen nu contact. Als er mensen zijn waar we geen contact mee hebben, dan mogen ze ons ook altijd zelf bellen”, adviseert Roy.
Contact opnemen met Slachtofferhulp kan via 0900-0101 of via het contactformulier of (anoniem via) de chat op de website www.slachtofferhulp.nl.