Huisdichter José met een nieuwe rap: ‘Een dichterbij verlangen’

Huisdichter José met een nieuwe rap: ‘Een dichterbij verlangen’

José van Zutphen is deze maand weer terug met een nieuwe rap. Ze heeft het over de huidige situatie van de coronacrisis en het effect op ons leven. “Depressies liggen op de loer. Door te veel het negatieve voer, ons voorgezet, komen we straks niet meer uit ons bed”, rapt ze.

José van Zutphen is een 73-jarige rapper en spoken-word-artiest uit Rotterdam. Regelmatig rapt ze voor OPEN Rotterdam over actuele gebeurtenissen. ‘Een dichterbij verlangen’ is geschreven voor alle Rotterdammers die nu thuis zitten tijdens de lockdown.

Een dichterbij verlangen
Al heel lang is er een dichterbij-
verlangen.
We willen de vrijheid vangen
al klinkt dit paradoxaal, want
vrijheid laat je vieren, zwieren
als een vlieger in allerlei kleuren
tegen een strakblauwe lucht.

Wanneer is het voorbij dit
veraf-voelen-gezucht.
We zitten avond na avond te
kijken naar statistieken.
Zoveel doden zoveel zieken
oplopende getallen die weer
mee lijken te vallen, stijgende
lijnen die weer dalen, overvolle
zalen tot het is te overzien en
we ons richten op de positieve
berichten.

Na het vele info slikken kunnen
we ons laten prikken.
Feiten en prioriteiten ons voor-
gelegd, maar daar is ’t laatste
woord nog niet over gezegd.
Groepen naar urgentie ingedeeld
tot er weer ’n ander beeld wordt
geschetst en ’n eerder advies
afgeketst.

Van ondersteboven naar opgetogen
van mogen naar voorbij beloven.
Tegenstrijdige geluiden gehoord
suggesties overboord gegooid.

En het nieuws verspreidt zich
dagelijks over allerlei kanalen
een herhalen – herhalen zoals
dat gaat en wij worden murw
gepraat.

Geen zender kan achterblijven
en aan ’t eind van weer zo’n dag
is ’t geen niéuws meer wat je
hoorde of zag.

Iedereen wil z’n zegje doen en wij
zien inmiddels geel en groen.
Een hoofd vol bonkende gedachten
en een wachten op.

Depressies liggen op de loer.
Door te veel het negatieve voer ons
voorgezet komen we straks niet meer
uit ons bed.

Maar onverwachts in ’n tijd waarin we
met veel narigheid worden overspoeld
’n blijheid nauwelijks nog gevoeld
kwam sneeuw en strenge vorst op het
juiste moment en werden we plotseling
verwend.

Even mochten we proeven aan hoe
’t ook anders kon. Er kwam wat meer
zon op de gezichten na alle moeilijke
berichten.

Het zal niet zo lang meer duren.
Al ’t zure zal zoeter gaan smaken.
Stap voor stap komen we deze klap
weer te boven. Dat is waar we in
moeten blijven geloven.

En laten we voortaan op het móóis
wat er nu ook is, naast alle ontzeg-
gingen en al het gemis, wat méér
inzoomen en al het goede wat vaker
benoemen.