De autobiografie ‘Andermans land’ van Mehmet Akbulut beschrijft op boeiende wijze het verhaal over de migratie van zijn vader, zijn familie en dorpsgenoten vanuit geboortedorp Elmali naar Rotterdam. Hier belandt hij als jongen van 17 jaar met zijn familie in een voor hen volledig andere, Westerse wereld.
“Mijn vader is een van de eerste gastarbeiders in Nederland. Hij is in 1964 naar Nederland gekomen. Hij heeft altijd gewoond op de ‘s-Gravendijkwal 51A.” Dat adres kent Mehmet uit zijn hoofd, want hij heeft vele brieven aan dit adres geschreven. “Voordat wij ook naar Nederland kwamen, woonde mijn vader er al veertien jaar.”
Het leven zonder vader beviel hem aan de een kant wel, omdat hij daardoor als jongen in Turkije al snel eigen keuzes mocht maken. “Maar toch miste ik ook wel de autoriteit. Die heb je als jonge jongen ook wel nodig.” Hij was daarom blij met het weerzien van zijn vader. Hoewel dat dus wel in Nederland was. “En dat was best apart. Opeens zo’n wereldstad, die alleen de hoogte in ging door gebouwen en niet door bergen. Tevens vond ik de auto’s die allemaal in rijen geparkeerd stonden in de straat echt absurd. Dit had ik nog nooit gezien!”