Schimmel op de muren, stank, lekkage, nauwelijks meubels en geen koelkast. Zodra je binnenkomt bij dit Litouwse gezin in Rotterdam-Zuid, komt de schimmellucht je tegemoet. Met z’n vieren wonen ze op 60 vierkante meter in een huis waar al tientallen jaren geen onderhoud is gepleegd. “Mijn schoonmoeder huilt elke dag om onze situatie.”
Lina (40)* doet open in haar pyjama samen met haar schoonmoeder. In wat gebrekkig Engels legt ze uit dat ze sinds een maand met haar vriend en schoonouders in het huis woont omdat haar schoonvader moet revalideren van een operatie. De hal, met vies afgebladderd behang en smerige trapbekleding, verraadt al dat de woning in zeer slechte staat verkeert. We mogen van Lina binnenkijken, daar zien we de erbarmelijke omstandigheden waarin het gezin woont.
Geen geld om te verhuizen
“Ik weet niet wat ik moet doen, we hebben geen geld om te verhuizen. Ook als ik werk verdien ik niet meer dan 200 euro per week, dat is niet genoeg.” Ze laat de keuken en de badkamer zien. De tegels en het aanrecht komen uit de jaren 70. Aan de muur hangt een oude geiser zonder behuizing die bijna uit elkaar valt van ellende. In de badkamer, waar ook dezelfde bloempatroon-tegels hangen, heeft zich een dikke laag zwarte schimmel op het plafond gevormd die je in de woonkamer al ruikt.
Ze mag gratis in het huis wonen van iemand die ze kent van een schoonmaakklus. “Ik had eerst werk bij een supermarkt, maar ben nu thuis om voor mijn schoonvader te zorgen.” Op een van de twee matrassen, zo’n beetje de enige meubels in het huis, ligt een zieke, oudere man.
Haar vriend heeft af en aan legaal werk in de bouw. “Mijn schoonouders kunnen niet meer werken. Hiervoor woonde ik 12 jaar lang in het Verenigd Koninkrijk, ik ben met mijn vriend meegekomen naar Rotterdam. Toen ik hier kwam wonen kon ik het niet geloven, hoe slecht het huis is. Zoiets had ik nog nooit gezien.” Lina begint te huilen: “Dat mijn schoonvader hier moet herstellen van zijn operatie is niet normaal.”
‘Onmenselijk’
Ook maatschappelijk werker Joop Dorleijn van stichting House of Hope schrikt van de foto’s. “Ik vind het schandalig dat dit mogelijk is, het is onmenselijk. Delen herken ik wel, maar zo erg heb ik het nog niet gezien.” Stichting House of Hope zet zich op drie verschillende locaties op Zuid in voor maatschappelijke dienstverlening en probeert gezinnen in financiële malaise te helpen. De situatie waar het gezin in verkeert, is zelfs voor Joop schokkend, terwijl hij al jaren gezinnen in de meest penibele situaties helpt op Zuid. “Ik kom gezinnen tegen waar geen bedden zijn, waar de kinderen op de grond slapen. Het zijn meestal arbeidsmigranten. Er is voor deze mensen geen hulp beschikbaar in Rotterdam. Ze moeten al blij zijn dat ze een huis boven hun hoofd hebben.”
*Omwille van de privacy is de naam van Lina gewijzigd en wordt het adres waar het gezin woont niet in dit artikel genoemd.
