Het is al jaren aan de gang: bezuinigingen op de (geestelijke)gezondheidszorg. Deze bezuinigingen hebben de afgelopen jaren geresulteerd in langere wachttijden en een gebrek aan spoedopname plaatsen voor mensen met urgente psychische problemen. Dit terwijl de vraag naar hulp, zeker in de coronaperiode, eigenlijk alleen maar is toegenomen.
De toename zie je terug in de nieuwe, door het RIVM en GGD, gepubliceerde cijfers over de risico’s op angststoornissen en depressies onder volwassenen van 18 jaar en ouder. Van de 18 gespecificeerde wijken scoren er in Rotterdam-Rijnmond maar vijf ónder het landelijk gemiddelde. Dat terwijl de wijken Nieuw-Mathenesse en Feijenoord, met een risicopercentage van maar liefst 19% en 15%, zelfs bijna driemaal boven dit gemiddelde vallen.
Huisartsen luidden meermaals de noodklok in Rotterdam
In verhouding tot de rest van Nederland, hebben de inwoners van Rotterdam-Rijnmond in de afgelopen paar jaar daarnaast bijzonder weinig psychologen en psychiaters bezocht. Rotterdamse huisartsen luidden in de afgelopen periode al meermaals de noodklok. De problemen in de jeugdzorg moeten worden aangekaart want op dit moment is deze zo overvol dat verschillende instanties een gedwongen opname stop hanteren. Ook voor (jong)volwassenen ontstaan er inmiddels problemen met het vinden van de juiste zorg. Wachttijden van 3 maanden zijn de norm.
‘Zelfs het wijkteam heeft een wachttijd van 2 maanden’
“Het is heel herkenbaar, er is steeds meer somberheid en angst” vertelt Leonie de Bont, huisarts in de wijk Ommoord. Voordat de corona periode begon waren er al veel problemen in de GGZ, en die zijn eigenlijk alleen maar groter geworden. “Het is normaal dat de druk van psychische ziekte in Rotterdam iets groter is dan gemiddeld – dat past bij grote stadsproblematiek -, maar inmiddels heeft zelfs mijn praktijkondersteuner en het wijkteam hier een wachttijd van 2 maanden. Ik kan (jong)volwassenen echt nergens meer kwijt.”
De vraag naar extra zorg vanwege corona resulteert ook in het feit dat laagdrempelige zorg overbelast is. Mensen lopen daardoor langer met kleine, psychische problemen totdat deze uitgroeien tot een serieus probleem. “In het verleden werd er veel meer voor elkaar gezorgd en kregen mensen hulp bij hun naasten. Dat er op dit gebied een cultuurverandering heeft plaatsgevonden, helpt dan ook niet.”
Foto: Marko Milivojevic