Wat betekent het om het bombardement van 14 mei 1940 te herdenken – 85 jaar later? In de derde aflevering van Dagen die Blijven gaat presentator Quintis Ristie op zoek naar de persoonlijke verhalen achter deze ingrijpende dag. Hij ontmoet Mia, haar zus Bep en dochter Annemiek – drie vrouwen uit één familie, die het bombardement elk op hun eigen manier met zich meedragen.
Quintis loopt met Mia, Bep en Annemiek mee tijdens het project ‘De Namen Van’ op Rotterdam Centraal. Daar worden de namen van 711 slachtoffers geprojecteerd, een indrukwekkend eerbetoon aan de gezichten achter de cijfers. Ook spreekt hij met historicus Susan Hogervorst bij het monument ‘De Verwoeste Stad van Zadkine’, over hoe de stad en haar inwoners omgaan met herinneren en herdenken.
Mia was nog een kind toen ze het bombardement meemaakte. Haar oma, Cornelia Frederika van Lit, kwam om het leven onderweg naar huis. Mia’s ouders overleefden het bombardement, maar hun huis in de Agniesebuurt werd volledig verwoest. “Er waren twee bommen gevallen in de straat. Ons huis was helemaal in elkaar gestort, we waren in de kelder gezakt,” vertelt Mia. “We liepen naar de Noordsingel, met een radiootje dat m’n vader uit het puin had gehaald. Dat was het enige wat we nog hadden.”
Mia heeft nog steeds nachtmerries van het bombardement: “Ik zie het nog voor me: overal waren vlammen, alles stond in brand”. Het gezin moest vluchten, keer op keer: eerst naar Oostvoorne, toen naar Zutphen en Arnhem – waar zusje Bep werd geboren – en uiteindelijk terug naar een stad die opnieuw opgebouwd moest worden.
De serie ‘Dagen die Blijven’ is mede mogelijk gemaakt door Gemeente Rotterdam. Dit programma wordt gerealiseerd onder redactionele verantwoordelijkheid van OPEN Rotterdam. De opdrachtgever heeft geen invloed op de inhoud.