Om dit nieuwe jaar te beginnen heeft onze enige echte rapgranny – José van Zutphen – een nieuwe rap gemaakt genaamd “Van klaagzang tot oppep-rap.” Het gedicht is geschreven als een eerbetoon aan de zorg(verleners), om het werk en de mensen in het zonnetje te zetten.
Ook vraagt de rapgranny de Rotterdammers om mee te denken met de zorgverleners en om in te zien hoe druk het tegenwoordig is in de zorg. “Dus laten we met z’n alle de vlag hijsen voor de zorg!”,
De tekst van het gedicht:
Veel lijkt er op losse schroeven te staan
het schudt en schommelt om ons heen
steen en been wordt er geklaagd
‘n andere baan of zonder
verlies of toch ‘n klein wonder
De hele zorg staat onder druk
lange wachtlijsten voor patiënten
minder geluk op ‘n plek wat eerder
verrek, denk je nog, waar blijft de hulp?
en begripvol kruip je toch maar weer in je schulp.
En de politiek vertraagt en vertroebelt
helder is het allang niet meer
keer op keer geluiden die ergens op duiden of toch niet
knopen worden niet doorgehakt
‘n maatschappij bijna ingekakt en
wij zijn in een volgende crises beland
wat is er toch aan de hand?
Ach, het gaat zoals die gaat, wordt
door een enkeling passief gezegd
die zelf de grenzen niet verlegd en alleen
maar laconieker praat.
Maar nu we een nieuw jaar zijn ingegaan
laten we er eens goed aan gaan staan
laten de volhouders volhouden, de blijvers blijven, de vechters vechten voor een tijd
met misschien wat minder toeters en bellen, maar met wat meer op ‘t sociale vlak.
Niet meer uit je dak gaan, niet meer schreeuwen, niet meer brullen, niet meer de boel verzieken met steeds weer oplaaiende agressie naar zorgverleners
het wordt nu menens op een andere manier
want de mensen in de zorg werken al een hele poos machteloos om zich heen
om alles draaiende te houden.
Laten wij roepen, luider dan luid: mensen van hoger hand pas op want de ziel gaat eruit, laat het licht niet doven, laten zij erin blijven geloven dat het ook anders kan.
De zorg met altijd dat warme hart
staat borg voor velen
wat meer verdelen, wat meer helen, wat meer tranen drogen en we kijken in wat minder lege ogen.
En laten we, zoals we eerder deden, nog niet zo heel lang geleden
onze dankbaarheid weer eens tonen en de zorgverleners belonen op een vredelievende wijze
door voor hun de vlag weer eens te hijsen.