Thuis in Charlois feestelijk verhuisd naar eigen pand: ‘Om de wijk samen mooier te maken’

Het was een mooi moment voor coördinator Arend: de opening van een nieuwe locatie van Thuis in Charlois op maandag 3 april. De opkomst uit de wijk was veel groter dan verwacht. “Mensen stonden als sardientjes in de grote zaal”, vertelt Arend. Zijn stichting voorziet de wijk al sinds 2015 van een voedselbank en wijkmaaltijden vanuit de Bethelkerk aan de Boergoensevliet, die leeg was komen te staan. Nu heeft de stichting een eigen locatie in het schoolgebouw twee deuren ernaast. 

“Het is vooral mooi dat we nu de hele week open kunnen zijn”, aldus Arend Ripping. Bewoners kunnen nu van dinsdag tot en met vrijdag, elke dag tussen 10.00 uur en 15.00 uur vrij inlopen. Voor een bezoek aan Buurt Bistro bijvoorbeeld, waar men gratis kan lunchen met stevig brood en soep. Het buurthuis heeft rond de 200 vaste bezoekers die vooral komen voor gezelligheid, de voedselbank, de wijkmaaltijd of een van de andere sociale voorzieningen zoals computer- en taalles. Er is ook 24 uur per week ondersteuning van een maatschappelijke werker. Thuis in Charlois is een ontmoetingsplek voor de verschillende soorten bewoners van Charlois. “Dat is bijvoorbeeld een diehard Feyenoorder met tatoeages, maar ook dertigers met kinderen en ouderen die veel alleen thuiszitten.” 

De organisatie draait bijna volledig op vrijwilligers en is van fondsen afhankelijk. De gemeente is een van de geldschieters, maar de hoeveelheid subsidie verschilt van jaar tot jaar. Dat is wel onzeker voor de organisatie: “Het is elke keer en uitdaging om geld los te krijgen, het ene jaar kun je wat meer organiseren dan het andere. De hoogste kostenposten zijn de energierekening en het inhuren van de maatschappelijk werker.”

Het doel van Thuis in Charlois is om een drukbezochte plek van verschillende wijkbewoners te worden om zo bewoners met elkaar te verbinden, zegt Arend. “Om de wijk samen mooier te maken, dat is wel de droom die erachter ligt. Charlois is heel divers qua verschillende groepen. ‘Het is niet meer mijn wijk’ hoor je sommige bewoners wel zeggen. Wij willen dat wijkgevoel terug brengen. Dat doe je door samen te eten en elkaar te ontmoeten.”