Toen Ton de Bloeme na 3,5 uur wachten plots een overvliegende slechtvalk met een duif in zijn klauwen vastlegde, wist hij meteen: ‘Dit is een heel bijzonder moment.’ En dat in het Kralingse Bos, de plek waar Ton al honderden uren met zijn fotocamera – en zijn enorme passie voor natuur – doorbracht.
Zo bevlogen als Ton kom je ze niet vaak tegen. Al 30 jaar is hij vogelspotter, al 10 jaar is hij natuurfotograaf en sinds dit jaar werkt hij bij Vogelklas Karel Schot. Wie zegt dat hij een vogel- of natuurliefhebber is, maakt een understatement. “Het is mijn passie. Zo bijzonder. Inmiddels heb ik al flink wat ervaring en ken ik alle vogelgeluiden uit mijn hoofd.”
Kralingse Bos
Ton kent het Kralingse Bos als zijn broekzak. Zo’n vier dagen per week loopt Ton hier rond en beleeft hij het bos op een unieke manier. “Net voor de Heemtuin heb je een mooi stukje naaldbos. Daar is een groot open veld waar ik de vogels goed kan zien. Hier kan ik uren zitten. Ik ben wel een volhouder. En dan moet je een beetje geluk hebben.”
Geduld loont, zo bewijst Ton. “Het komt zelden voor dat je zo’n plaatje kan schieten. Als zoiets één keer per jaar gebeurt, mag je in je handen wrijven. Dit gebeurt zelden tot nooit. Maar blijkbaar zat ik op het juiste moment op de juiste plek. Een moment dat ik nog niet eerder heb vastgelegd.”
“Ik denk niet dat veel mensen weten dat er zulke roofvogels hier rondvliegen in Rotterdam”, vervolgt Ton. “Haviken, buizerds, valken. Ondertussen heb ik een aardig idee van welke vogels je waar kunt verwachten.”
Ton deelt zijn foto’s altijd graag met andere vogelliefhebbers.
Vogelklas Karel Schot
Sinds een half jaar loopt Ton rond bij Vogelklas Karel Schot. Dit is een opvangcentrum voor wilde vogels in de Afrikaanderwijk. Door financiële moeilijkheden verkeert deze vogelopvang in slecht weer. Met een crowdfundingsactie doen de vrijwilligers een laatste poging om de opvang te redden. En daarmee vele vogels. “Dat zou echt vreselijk zijn”, vertelt Ton. “Al 40 tot 50 jaar wordt hier prachtig werk geleverd. We helpen honderden vogels per dag.”
“Foto’s maken is leuk”, gaat Ton verder. “Maar een gewonde vogel in veilige handen brengen, opknappen en weer vrijlaten, dat is zo’n een boost. Laatst mocht ik voor het eerst een paar wilde eenden vrijlaten en dat geeft een ongelooflijk adrenalinemoment. Dan weet je waarvoor je het doet.”