25 jaar geleden vond de genocide in Srebrenica plaats. Binnen een paar dagen werden 8372 Bosnische moslimmannen vermoord. Voor de Laurenskerk vond er een herdenking plaats. Eén van de toespraken werd gehouden door de Bosnische Amra Žerić. Voor haar blijft het belangrijk om te praten over Srebrenica, zodat het niet opnieuw gebeurt.
In haar toespraak vertelt Amra over haar tragische familiegeschiedenis. Een oom van Amra werd drie jaar voor de genocide vermoord. Familie van haar belandde in concentratiekampen: “Ondanks dat het wereldnieuws werd, veranderde er niks. Drie jaar later gebeurde hetzelfde in Oost-Bosnië.” In Amra’s toespraak is woede te merken. Ze is boos dat er wereldwijd bekend was wat zich afspeelde in Bosnië en er niks aan werd gedaan: “Ik denk dat er geen woorden zijn die recht doen aan de pijn, het verdriet die we ervaren.”
Amra is opgegroeid in Nederland. Haar ouders kwamen voor haar geboorte al naar Nederland vanuit de stad Prijedor in het noordwesten van Bosnië. In Prijedor was de situatie al gespannen toen haar ouders in 1992 vertrokken. Zij moesten een witte band dragen, omdat ze niet Servisch waren. Haar vader kwam naar Nederland als gastarbeider en later volgde haar moeder en broer.Naar het voormalig huis van haar ouders gaan ze bijna nooit meer terug: “Omdat wat er ooit was er niet meer is. Mijn ouders hebben dat huis opgebouwd. Heel hard moeten werken om het te kunnen bouwen, maar door politieke spanningen, een bepaald trauma en angst gaan we eigenlijk nooit meer terug. Ik ben er één keertje geweest.”
De herdenking was een initiatief van de PVDA in Rotterdam en Bosnische organisaties uit Rotterdam. Er werden meerdere toespraken gehouden, bloemen gelegd en er werd twee minuten stilte gehouden. Leer meer over de Val van Srebrenica op www.srebrenicaisnederlandsegeschiedenis.nl.
Meer Rotterdamse verhalen bekijken?
Volg ons dan ook op onze social media kanalen
Facebook YouTube Instagram Twitter Snapchat