Op reis naar Syrië: nu haast ondenkbaar, maar tien jaar geleden kon dit nog wel. De Rotterdamse neven Pieter Rexwinkel en Zeger Raats maakten in 2008 een rondreis maakten door het land, samen met de opa van Zeger. “Nu zie je op tv de souq waar je geweest bent, platgebombardeerd. Dat is best wel heftig”, vertelt Pieter.
De reis hebben de jongens op beeld en in dagboeken vastgelegd, van een grensovergang die ze in de achterbak van een tabaksverkoper passeerden tot het ontmoeten van lokale jongens van hun eigen leeftijd. “Ik vrees dat die jongens niet meer leven op dit moment. Zij hadden de ideale leeftijd om te moeten gaan vechten toen de oorlog begon”, zegt Pieter.
De Syrische Anas woonde met zijn familie in Homs, dicht bij de toeristische trekpleister Krak des Chevaliers. Zijn vader was hoofd toerisme van de stad en zijn opa en oma wonen nog steeds aan de voet van de grote burcht. De beelden van Pieter en Zeger nemen hem terug naar deze plek. “Ik kan misschien mijn opa zien, dat is mogelijk”, zegt Anas als hij de beelden ziet.
Al als jong jochie is Anas opstandig en loopt hij voorop in demonstraties tegen het Syrische regime waar hij het steeds minder mee eens is. In 2013 vlucht Anas met zijn vader naar Turkije, waarna hij alleen doorgaat naar Nederland. Nu woont hij in Rotterdam, wetende dat hij voor lange tijd niet terug kan naar zijn thuisland.
Hoe kijken Pieter, Zeger en opa tien jaar later terug op hun reis door Syrië? En wat doet het met Anas om beelden terug te zien van zijn zo geliefde thuisland voor de hel losbarstte?