Terwijl Trump onderhandelt over vrede, blijft de realiteit voor gevluchte Oekraïners in Nederland complex. In Rotterdam wonen duizenden Oekraïners. Veel van hen in speciale opvanglocaties, waaronder op de Strevelsweg op Rotterdam-Zuid. Hoe kijken zij naar de mogelijke vrede?
Veel Oekraïners in Rotterdam hebben een lange en moeilijke reis achter de rug. “Ik heb mijn leven en dat van mijn kind achtergelaten. Met moeite ben ik in een overvolle trein gestapt, de grens met Polen overgestoken en uiteindelijk hier terechtgekomen dankzij vrijwilligers”, vertelt de geëmotioneerde Yuliia Burtseva in een opvanglocatie in Charlois.
De vier vrouwen in de opvang delen hun ervaringen. “We wonen hier op een verdieping met alleen Oekraïense vrouwen. Ik ben blij dat ik hier ben, we hebben alles: een keuken, wasmachines, drogers, alles heb je”, vertelt Inna Mykhailiuk, een andere bewoner.
Veel van de Oekraïners vermijden het nieuws, zo geeft Inna toe: “Ik kijk geen nieuws, want het maakt me verdrietig. Mijn land is zo’n mooi land en het is kapot en als ik de beelden zie, moet ik de hele dag huilen.”
Gevoelig onderwerp
De opvangcoördinator Bob Janse merkt dat politiek een gevoelig onderwerp is: “Mensen kijken veel naar social media en zien daar de meest verschrikkelijke beelden. Over politiek praten ze nauwelijks. Het enige wat ze zeggen is: ‘Trump is gek, Poetin is gek.'”
Mocht de oorlog echt ten einde komen, dan is de vraag of de Oekraïners in Nederland terug willen. “Zodra het veilig is, ga ik met plezier terug”, zegt Yuliia. Inna wil blijven: “Mijn dochter en kleinzoon wonen hier, ik blijf in Nederland.”
De toekomst blijft onzeker, maar één ding is duidelijk: de oorlog heeft diepe sporen achtergelaten, zowel in Oekraïne als in de mensen die hier een nieuw leven proberen op te bouwen.