Ruwhel Emers groeide op zonder vaderfiguur en pakte op jonge leeftijd zelf de rol ‘man van het huis’ op. Nu hij zelf kinderen heeft, wil hij niet alleen een goed rolmodel zijn, maar er ook meer voor zijn kinderen zijn. Hij deelt zijn verhaal, samen met zijn vrienden Mich en Jay, in de documentaire Generatie Pa van Bibi Fadlalla voor de NTR.
Waar Jay en Mich vanaf het begin erbij waren, sloot Ruwhel later aan bij de documentaire. Hij was soms bij de filmsessies en Bibi vroeg of ze hem ook een keer mochten filmen. “Bij de jongens waren hun vaders er wel een beetje, maar niet hoe het hoorde. Mijn vader was er totaal niet. Wij woonden in Nederland en mijn vader zat vast in Curaçao. Dus mijn verhaal bood weer een nieuw perspectief.”
“Ik accepteerde geen man in huis”, gaat Ruwhel verder. “Toen ik elf was, kwam mijn stiefvader in huis. Ik heb het hem heel erg moeilijk gemaakt. Ik was de man in huis en dacht ‘dit is mijn moeder en je raakt haar niet aan’.”
Kleine broertje
De vriendengroep uit de documentaire is al 20 jaar bevriend, maar Ruwhel zit er pas sinds 2018 bij. “Ik ben de laatbloeier van de vriendengroep. Ik ben hun kleine broertje en zij mijn mentoren. Mich en Jay hebben het drukker dan ik. Ze hebben periodes waar ze non-stop werken, maar toch zijn ze beter in het combineren van werk en kinderen. Ik kan veel van ze afkijken en daardoor reflecteren op mijn gedrag. Jay is altijd pijnlijk eerlijk tegen mij, maar daar leer ik van.”
Naast Jay en Mich heeft Ruwhel veel andere ‘broeders’ die uit eenzelfde situatie komen. “Die boys doen allemaal zo hun best, ze willen het echt beter doen. De zwarte man wordt vaak gestereotypeerd en deze documentaire helpt om er een ander licht op te schijnen. Dat ik mijn bijdrage kan leveren aan de zwarte man zo in beeld brengen, daar ben ik trots op.”
Volgens Ruwhel is de documentaire voor een breed publiek. “Als je zo’n zelfde referentiekader hebt, dan snap je het meteen. Mensen die misschien vaderloos zijn opgegroeid of nu moeite hebben met werk en kinderen combineren. Maar ik denk dat er ook genoeg in zit voor andere mensen. Dingen die ze eruit kunnen halen en passen op hun eigen situaties.”
Rolmodel
Ondanks dat Ruwhel heel blij is met de documentaire, heeft het voor hem ook een andere kant. “Eerlijk, het is pijnlijk om mezelf zo te zien. Je bent een rolmodel, dus je moet niet alleen de mooie kanten laten zien. Mijn manier om dit te vertellen is mijn muziek, dat voelt een stuk veiliger. Dan kun je rustig nadenken over wat je voelt en hoe je dat wil overbrengen. Zo’n documentaire, met beeld, is hyperpersoonlijk. Ik vind dat lastig om terug te kijken.”
“Ik heb niet mijn gehele zelf laten zien”, gaat hij verder. “Maar mijn broeders maken mijn verhaal af. Hun ervaringen en beweegredenen komen perfect overeen met die van mij. Hele dagen wachten op je vader, hopen dat hij terugkomt, en het gebeurt niet. Samen zijn we één verhaal.”
Reacties
Generatie Pa wordt goed ontvangen. Zo krijgt Ruwhel zelfs appjes van mensen van de gemeente dat ze het zo mooi vinden. Jongens uit zijn omgeving bedanken hem voor het kwetsbaar opstellen. “Ik ben heel erg dankbaar voor Bibi en haar team. Ze hebben dit zo mooi gemaakt. Echt complimenten.”