De Eschpolder is een natuurgebied dat nooit bestaan had als er destijds geen gifgrond was gedumpt. Er mag niets worden gebouwd en er mag geen recreatie worden gefaciliteerd. Na de sloop van het dorp Kralingeroord werd de Eschpolder een spookplek waar chemisch vervuild havenslib werd gedumpt. Het werd bevolkt door nozems met crossmotoren, criminelen die daar hun vechthonden trainden, bordelen… Beeldend kunstenaar Marjolijn van den Assem maakt een wandeling door de polder en maakt er tekeningen van.
Slager Arie Hallensleben had een kalfje gered van de slacht omdat het beest hem zo droevig had aangekeken. Hij nam het dier mee naar de Eschpolder, kraakte daar de oude boerderij De Rozenhof, kocht er een paar schapen bij en werd herder. Hij is nooit meer teruggegaan naar de slagerij. Door met de schapen de polder te laten begrazen heeft Arie Hallensleben structuur kunnen brengen in de wildernis en is het het natuurgebied geworden dat het nu is.
Ode aan de Esch
Filmmaker Hans Wessels loopt graag met zijn hond in de Esch. Langs de Nesserdijk en het gebied erachter. In de zomer bezoekt hij met zijn kinderen de strandjes. Hij vindt het daar heerlijk, vlak bij de stad. Hij noemt het Copacobana aan de Maas. Vanwege de dreiging van de brug en de sloop van de polder, die onze voorvaderen precies 750 jaar geleden hebben aangelegd, wil hij een ode brengen aan de herinneringen en het natuurschoon tegen het decor van de veranderende stad. Hij maakte de ode in de vorm van de docuserie ‘Ode aan de Esch’, waarin hij 80-plussers spreekt die in het gebied gewoond hebben.
Bekijk hier de eerdere afleveringen van Ode aan de Esch!