Het is vandaag Nationale Opa en Oma dag en dat is wel iets om even bij stil te staan. Want Rotterdam telt een hoop opa’s en oma’s met bijzonder levensverhalen. Een daarvan is Saneta Santos Rasines van 89 jaar uit Prins-Alexander. De Spaanse woonde 20 jaar in de Sovjet Unie voor ze naar Rotterdam kwam.
Saneta groeide op in het Baskenland in Noord-Spanje tijdens de Spaanse burgeroorlog. In 1937 vluchtte ze als vijf-jarig meisje naar de Sovjet Unie samen met haar toen 10 jaar oude zus, zonder ouders en zonder bagage. Veel Noord-Spanjaarden vluchtten in die dagen naar het buitenland, voor de honger en voor de bombardementen van Duitse bommenwerpers. De ergste daarvan legden in korte tijd het stadje Guernica in de as. Een voorbode van wat er acht jaar later in Rotterdam zou gebeuren.
Na tien dagen in het ruim van een schip ‘La Havana’ kwam Saneta aan in de Stalingrad. Daar is ze in kindertehuizen grootgebracht als kind van de staat. Als een van de kinderen van Stalin. Ze werd een echte Russische en studeerde af als interniste. Haar studieschuld betaalde ze af door te werken als arts in een het noorden van Leningrad. Huisbezoeken deed ze met paard en wagen. Op haar 25ste, na de geboorte van haar eerste dochter, werd het de Spaanse emigranten in de Sovjet Unie pas toegestaan om terug te keren naar Spanje. Een vreemd weerzien met haar ouders, die ze 20 jaar niet gezien had, volgde. Van 1957 tot 1967 woonde Saneta in Bilbao, onder het regime van dictator Franco.
Saneta emigreerde in 1967 van Bilbao in Noord-Spanje naar Rotterdam. Ze kwam in Crooswijk te wonen, aan de Crooswijksedwarsstraat. Ze werkte eerst twee jaar bij banketfabriek van Hees, waar ze aan de lopende band haar eerste woordjes Nederlands leerde van een collega . Daarna werkte ze nog 2 jaar als schoonmaakster in bejaardentehuis Antonius aan de Nieuwe Binnenweg alvorens in dienst te treden bij het Havenziekenhuis. Daar ze werkte tot haar pensioen in 1991.
In het Havenziekenhuis werkte ze aanvankelijk als sanitair medewerker, maar ze verleende allerlei hand- en spandiensten. Als tolk voor Spaanse, Russische, Bulgaarse en Portugese patiënten en als bloedprikker. Vooral de laatste 17 jaar die ze doorbracht op de cardiologieafdeling bij de hartbewaking stond ze bekend als de beste prikker van het ziekenhuis. “Waar is de Russin? ”, werd er geroepen als er iemand geprikt moest worden.
Over de Sovjet-jeugd van Noord-Spaanse kinderen verscheen in Spanje in 2018 de film; Los Huérfanos del Olvido. Daarin komt het verhaal van Saneta ook voor.
Deze opa’s een oma’s verdienen ook een plekje op onze pagina!
Meer Rotterdamse verhalen bekijken?
Volg ons dan ook op onze social media kanalen
Facebook YouTube Instagram� Twitter� Snapchat