Precies een jaar geleden vliegt de Keilewerf, een ondernemerspand in Delfshaven, in brand. Grote rookwolken stijgen boven de stad uit en tientallen creatieve ondernemers zien hun levenswerk verdampen. Zo ook kunstenaar Maarten Bel, die na het drama tijd nam voor zelfreflectie. “Het heeft me ook kansen gegeven.”
“Welke halve zool belt er zo vroeg?” Dat is wat Maarten Bel denkt wanneer hij in de vroege ochtend van 28 juni 2023 een belletje krijgt. Het is zijn buurvrouw, met slecht nieuws. De Keilewerf staat namelijk in brand. En het is niet zomaar een brand: die dag zien tientallen creatieve ondernemers hun werkplaats in vlammen opgaan. Een jaar later staan de getroffen ondernemers, die via een groepsapp contact met elkaar houden, erbij stil. “Een jubileum”, grapt Maarten Bel. “Alweer een jaar geleden. Het werd in de groepsapp genoemd. Dan denk je er toch even aan terug. Er is ook een barbecue georganiseerd voor vanavond.”
“Ik kan me dat belletje in de ochtend nog heel goed herinneren”, blikt Maarten terug op de dag van de brand. “Vervolgens zag ik allerlei berichten en beelden van de brand op mijn telefoon. Al snel had ik door dat er echt iets aan de hand was. Knop om en spullen pakken. Als een van de eersten was ik bij de Keilewerf. De rest van de dag herinner ik me als een waas.”
Hoewel de brand veel van hem heeft weggenomen, heeft het Maarten ook ruimte tot zelfreflectie gegeven. “Zo’n gebeurtenis doet je stilstaan bij wat echt belangrijk is. Het heeft tot een moment van bezinning geleid. Wat doet er echt toe? Wat wil ik met mijn werk? Het klinkt misschien gek, maar als er heel veel verloren gaat, komt er ook ruimte in je hoofd. Omdat alles wat ik gemaakt had weg was, kon ik weer blanco beginnen.”
Nieuw atelier
Zo begon zijn zoektocht naar een nieuw atelier dat beter past bij zijn identiteit. “Ik ben bezig met een nieuw atelier. Het Belhuis, in Bospolder-Tussendijken. Het wordt een atelier midden in een woonwijk en ik wil ook echt de verbinding zoeken met de wijk. Het moet een soort uitvalsbasis voor de wijk worden.”
Dus is Maarten positief. Treuren over zijn oude werkplaats doet hij niet. Al mist hij het af en toe wel. “Soms heb je iets nodig en denk je: ‘kut, dat lag daar en daar’. Dan moet je daar weer opnieuw in investeren. Ik had ook een standbeeld laten printen in 3D. Dat kost 8.000 euro. Die wilde ik ooit nog in mijn tuin zetten, maar dat kan niet meer.” En wat Maarten het meest mist? “Misschien wel mijn Nintendo 64. Of mijn schetsboeken. Deze vormen het fundament van al mijn werk. Het is heel leuk om daar soms in te kijken. Dat mis ik heel erg.”
Maarten hoopt dat zijn nieuwe atelier ergens in september of oktober open kan en dat hij daarmee een nieuw hoofdstuk kan beginnen. “Een jaar lang loop ik achter de feiten aan. Ik heb veel moeten investeren en verbouwen. Ik ben eigenlijk bezig met het aflopen van een to do list. Wanneer het atelier opengaat, is het klaar. Dan beschouw ik die to do list als afgerond.”
Op de dag van de brand spraken we ook met Maarten Bel.