In verband met de pensioengerechtigde leeftijd nemen verschillende Rotterdamse voorgangers afscheid. Wij volgen er een aantal in dit proces. Dit keer nemen we afscheid van Hans de Rie. Hij is pastoor bij de oud-katholieke kerk in de Paradijskerk aan de Nieuwe Binnenweg. Zijn laatste dienst zal op 21 mei zijn.
“Ik ben heel dankbaar dat ik hier heel veel jaren heb mogen werken. Ik ben hier werkzaam geweest vanaf september 2007”, begint Hans de Rie te vertellen. “Ik heb altijd de gedachte gehad dat de deuren van de Paradijskerk zoveel mogelijk open moeten zijn, zodat de kerk ook zichtbaar is voor de mensen die op de Nieuwe Binnenweg lopen”, vertelt de pastoor die inmiddels al half met pensioen is. Hij is op de achtergrond nog aanwezig ook om zijn opvolger Bruce Rienstra in het zadel te helpen. Hij kijkt er naar uit om het werk van Hans voort te zetten: “De kerk is onderdeel van de buurt geworden door het werk van Hans. Het was daarvoor nog een kerk die een beetje op zichzelf was. Wat mij betreft houden we die deuren open.”
Het begon voor De Rie allemaal in verpleeghuizen waar hij lang werkte als logopedist. “Ik werd daar daarna ook geestelijk verzorger. Ik was eigenlijk altijd in een hele intieme omgeving werkzaam geweest. Dat had mijn hart. Ik wilde daar mensen die kwetsbaar zijn helpen. Maar de bisschop riep mij toen op om het eens als stads pastoor te proberen”, blikt De Rie terug. Hij maakte naar eigen zeggen met knikkende knieën kennis met de verschillende mensen en organisaties in de wijk. Zo kwam hij via via terecht bij Aktiegroep Het Oude Westen. “Hans valt niet op en is bescheiden”, zegt Petra van den Berg van de aktiegroep. “Hij is altijd een beetje op de achtergrond. Maar stille wateren hebben diepe gronden. Veel mensen kennen hem toch en hebben gesprekken met hem. Als aktiegroep hebben we ons altijd erg gesteund gevoeld door hem. Bij belangrijke momenten of gesprekken met de gemeente heeft hij het belang van onze organisatie altijd goed weten te verwoorden. En dan met dat witte boordje van een pastoor maakt hij ook wel indruk. Door zijn uitstraling en manier van praten hebben wij veel aan hem gehad”, besluit Petra van den Berg.