Op de Binnenrotte was afgelopen donderdag een bijzondere performance art te zien. De jonge kunstenaar en studente aan de WDKA Selma Hengeveld bevraagt met dit werkde lege ruimte en misschien wel het gebrek daarvan in Nederland en onze stad Rotterdam. Elke vierkante meter in Nederland heeft een eigenaar, een invulling. Het kunstwerk ‘Kissing Earth’ van Olafur Eliason dat men wil plaatsen op het stationsplein in Rotterdam is hier een goed voorbeeld van. Waarom wordt dit plein niet gewoon leeggelaten?
In september trok een stuk niemandsland op de grens met Nederland en Duitsland Selma’s aandacht. Het leek het enige stuk in Nederland te zijn dat niet van iemand was, waar geen plannen voor waren. Een idealistisch beeld. Inmiddels is dit niemandsland door een groep mensen uitgeroepen tot een onafhankelijke staat en zijn er vele bestemmingsplannen.Het lijkt alsof er een onstuitbare drang bestaat om invulling te geven aan het niets, aan de leegte.
Tijdens de performance bouwt Selma vier uur lang een werk met betonblokken en laat daarmee haar visie op dit fenomeen laten zien: een pleidooi voor meer ruimte zonder bestemming.