Een stoet vrouwen loopt zaterdag 30 oktober over de Erasmusbrug en de Willemsbrug voor het behoud van de grondrechten, zoals de ‘onaantastbaarheid van het lichaam’. Mede-organisator Romy Quint van Vrouwen voor Vrijheid roept iedereen op om te komen, ‘prik of niet, laten we samen komen en op zoek gaan naar de common ground.’
Sinds het begin van de pandemie maken de zes vrouwen van Vrouwen voor Vrijheid zich ernstig zorgen over de richting waar de maatschappij zich naartoe beweegt. De vrouwen zijn niet blij met de aangenomen coronaspoedwet in oktober vorig jaar en de daaruit voortgekomen maatregelen, zoals de anderhalvemeterregel en de coronapas. “De alarmbellen begonnen met rinkelen toen minister De Jonge vaccineren als enige uitweg uit deze pandemie aankondigde,” vertelt Romy Quint, één van deze zes vrouwen. Maatregelen zoals de QR-code zagen Romy en de andere vrouwen vorig jaar al aankomen, “maar toen zei ik dat nog niet hardop, dan zou ik worden weggezet als complotdenker.”
Vrouwenmars
Om half één verzamelen naar verwachting van de organisatie zo’n 1.000 vrouwen bij de Erasmusbrug, waarna ze zowel de Erasmus- als de Willemsbrug over wandelen. Mannen mogen pas aansluiten bij het programma op een podium bij ‘Ons Park’ op het Noordereiland. “Er werden al meerdere demonstraties tegen de spoedwet en coronamaatregelen georganiseerd, maar dat was niet helemaal ons geluid. Daarom zijn we begonnen met het organiseren van de vrouwenmars, zodat we meer vanuit de vrouwelijke energie ons konden uiten. We willen beginnen vanuit het vrouwelijke en vanuit daar verbinden met iedereen.”
Inmiddels is dit al de zevende manifestatie die de vrouwen organiseren, met deze keer de slogan ‘Niet buigen, niet breken, maar overbruggen’. Tijdens de wandeling en het programma zoekt de organisatie naar de common ground tussen de mensen die gevaccineerd zijn en zij die dat niet zijn. ‘Wij willen juist met elkaar in gesprek en de verbinding aan gaan. Niet gevaccineerd versus ongevaccineerd, maar op zoek gaan naar hoe we de samenleving leefbaar houden. Hoe ver mogen we gaan met het voorbijgaan aan onze grondrechten en waar ligt de grens?”
