Antikrakers moeten ‘school of life’ in IJsselmonde na acht jaar verlaten: ‘Maar het is goed zo’

Het had al na één jaar afgelopen kunnen zijn, maar het heeft uiteindelijk acht jaar geduurd. Een groep antikrakers moest dinsdag 31 januari een oude school aan de Hollands Tuin 77 in IJsselmonde verlaten. De sloophamer gaat er nu echt in en dat geeft sommige oudgedienden een dubbel gevoel: “Ik heb hier bijna een derde van m’n leven gewoond, maar ik ben ook toe aan de volgende stap.”

Als we door het antikraakpand lopen herinnert hier niets meer aan hoe gezellig en creatief het hier was verzekert Marisse van Drunen aan OPEN Rotterdam. De 31-jarige heeft hier zelf anderhalf jaar gewoond, maar kwam hier al langer: “Mijn broer woonde hier zeker zes jaar en was één van de originele bewoners.” Er staat op de oude schoolgangen nu veel rommel en de grote klaslokalen klinken hol. Alleen foto’s laten nog zien wat iedereen van zijn of haar plek maakte: “Gek om het zo leeg te zien. Ik kende elke kamer als een soort paleisje met planten en veel zelfgemaakte dingen. Om het dan nu zo te zien; het is al niet meer wat het was.

In haar ‘torenkamertje’ was Marisse één van de tien bewoners en had ze ruim uitzicht op de buurt rondom het pand. Ze vertelt over de broedplaats die het is geweest voor onder andere muzikanten en andere creatievelingen: “Ik kan me herinneren dat de gangen soms nachtenlang één groot schilderfestijn was. Er is kunst gemaakt van hier tot Tokyo. Kunst wat nu op internationale tentoonstellingen te zien is. Ook zijn er videoclips opgenomen en hebben Joost en Cas hier de Messenkikker gemaakt.”

‘Afgestudeerd levenskunstenaars’
Dat luisterboek ‘De Messenkikker’ is sterk geïnspireerd op (oud-)bewoners en de avonturen die de antikrakers hier hebben beleefd. Joost Wanders (28), muzikant en één van de weinigen die hier van het begin af aan heeft gewoond, vertelt dat dit typisch zo’n project was waar iedereen bij betrokken kon raken: “Ooit had ik dat in m’n jeugd bedacht en dacht ik: ‘Wat als ik hier iets mee ga doen?’ En toen zijn Cas en ik daar in coronatijd uit verveling mee begonnen. Alleen had ik het niet kunnen doen.”

Cas Ronckers (25) heeft hier drie jaar gehuisvest, maakt ook muziek en was zondag nog druk bezig met verhuizen tussen z’n optredens door: “Het was natuurlijk een school, maar dat bleef het ook. Het was een les om met al deze mensen te vertoeven.” Niet alleen door die leuke en creatieve projecten: “Maar ook om een potje suiker lenen of een praatje maken. Iedereen hielp elkaar. Onbewust waren we wel een community.”

Afscheid nemen brengt misschien ook wel de nodige rust: “En niet dat ik om drie uur ‘s nachts nog wordt wakker gemaakt met: ‘Ik heb nog een nieuw idee!’.” Ze lachen er stiekem om, maar het was zo te horen wel degelijk ‘the school of life’: “Afgestudeerd aan de Hollands Tuin 77 als levenskunstenaars.”

‘Vreemde eend in de bijt’
Voor de oude school lagen de laatste dagen nog een hoop oude meubels, schilderijen en ander onbruikbaar waar. Voor sommige buurt-sjacheraars een kans om nog wat koper te scoren of iets anders te vinden. Geen gek gezicht in de wijk volgens Marisse. Zij en de antikrakers leverde verder nooit zoveel gedoe op: “We deden echt geen kwaad hier. Er was zelfs een oude vrouw vandaag die verdrietig was dat we weg moesten.” En na een korte en snelle navraag in de buurt: “Nee, maar wat komt er nu dan?”

Joost, Marisse en de rest gaan in ieder geval nu hun eigen weg: Ridderkerk, Maassluis of Oud-Beijerland: “Terug naar mijn geboortedorp”, vertelt Marisse: “Ik heb jaren gereisd en als nomade geleefd, maar ik vind het fijn om nu een eigen plekje te hebben.” Wat ooit begon als meubels op wieltjes, eindigt nu dus ergens anders in de regio. De groep gaat een nieuwe fase in: “Het was een magisch mooi avontuur, maar het is goed zo.”

Wat er op de plek van de oude school komt is nog onbekend.