Het is en blijft een probleem van alledag: illegale graffiti op gebouwen, in spoortunnels of onder viaducten. OPEN Rotterdam sprak een oudgediende in de graffiti-scene van Rotterdam en omstreken over hoe hij erin terecht is gekomen en wat deze illegale bezigheid zo aantrekkelijk maakt.
“Hoe wil je dat ik je straks noem?” vraagt onze verslaggever aan de graffiti artist. “Doe maar Sjoerd”, reageert hij, “dat vind ik wel een leuke naam.” Dat is natuurlijk niet zijn echte naam, maar om privacyredenen heeft hij besloten zijn echte naam niet met ons te delen. “Straks komt de politie alsnog om de hoek kijken voor wat ik allemaal heb gedaan”, zegt Sjoerd.
De graffiti-wereld in Rotterdam, maar ook in andere delen van het land, is er een van het afdwingen van wederzijds respect door almaar tags te plaatsen op gekke, bijzondere of gevaarlijkere plaatsen. “De kick ervan is om je naam te zetten op hele risicovolle plekken”, zegt Sjoerd, “hoe gevaarlijker, hoe meer respect.”
Graffiti plaatsen in de buitenruimte is sowieso al strafbaar, maar sommigen gaan nog een stap verder door hun werk te plaatsen op plekken waar je niet mag komen. Zo ook Sjoerd, die vroeger met enige regelmaat de metrotunnel tussen stations Rijnhaven en Wilhelminaplein betrad om daar te gaan spuiten. “Je klimt er in feite zo in, dan is het rennen en het liefst zo snel mogelijk weer klaar zijn”, zegt hij. “Ooit heb ik meegemaakt dat ik niet goed oplette en er een metro aankwam. Dat had ik te laat door en moest ik rennen. Ik kon net op tijd wegduiken en zag zo de wielen van de metro vlak voorbij mijn neus gaan. Bizar, maar wel een rush.”
Transportbedrijven zijn vanzelfsprekend helemaal niet blij met mensen zoals Sjoerd. “Wij kunnen eigenlijk alleen zeggen: gebruik je gezonde verstand en doe zoiets niet”, zegt Diana van Stijn, woordvoerder van de RET. “We kunnen niet elke vierkante meter van ons metronet hermetisch afsluiten, dat is niet te doen.” De RET krijgt wekelijks te maken met illegale graffiti en is bakken met geld per jaar kwijt om dit schoon te maken. “Dat loopt in de tonnen”, aldus van Stijn, “vooralsnog is het volgens ons het risico niet waard. Één misstap op de sporen en je bent er geweest! Er staat zo veel stroom op die baan dat er geen tussenweg is. Het is gewoon direct afgelopen en dat is verschrikkelijk.”
De graffitispuiters doen het toch, maar waarom? Bekijk hier onze reportage:
Meer Rotterdamse verhalen bekijken?
Volg ons dan ook op onze social media kanalen
Facebook YouTube Instagram Twitter Snapchat