Op woensdag 15 augustus vond de officiële herdenking van het einde van de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië plaats. De herdenking was echter niet de enige manier waarop er op die dag aandacht werd besteed aan de Indische cultuur. Op de Floating Pasar in Rotterdam Centrum vonden er de hele middag gratis optredens plaats en konden bezoekers bij een lange rij kraampjes terecht voor Indische kleding, boeken over de Indische cultuur, en eten. Heel veel eten.
Een van de andere onderdelen van de Pasar is de foto-expositie Spekkoek Families, die bij de ingang van het Maritiem Museum zowel aan de binnen- als buitenkant te zien is. Op de foto’s staan families afgebeeld die allemaal Indische roots hebben. “Deze tweede editie van de expositie gaat over migratieverhalen”, vertelt fotograaf Joyce de Vries, die zelf ook lid is van het bestuur van de Stichting Herdenking 15 augustus 1945 in regio Rotterdam. In de expo is een enorme diversiteit aan vertellingen te zien. “Het zijn de verhalen van Indische Nederlanders, de Javaans-Surinaamse gemeenschap, de Peranakan-Chinezen, en de Molukkers die allemaal in Nederland terecht zijn gekomen.”
Joyce vindt het belangrijk om deze verhalen vast te leggen en door te geven. “Veel van de migratie naar Nederland was niet vrijwillig, en over de reis wordt heel weinig gepraat. Maar de families die meededen aan dit project voelden opeens de ruimte om te praten, en dan zie je dat er een nieuwe wereld open gaat.” Dagmar Rijgersberg, die met haar dochter op de foto staat, beaamt dit. “Ik had heel veel vragen die nu beantwoord zijn. Het heeft het gesprek in de familie geopend.”
De Floating Pasar is in het leven geroepen om de herdenking meer bekend te maken onder jongeren, en wie naar het publiek op de markt kijkt, krijgt goede hoop dat dit ook werkt. Jong en oud loopt door elkaar en geniet van dans, livemuziek, en al het andere wat de markt te bieden heeft. Blijven herdenken is belangrijk, vindt Joyce. “De verhalen uit voormalig Nederlands-Indië zijn heel onbekend, maar er komen er steeds meer op tafel. Dat zorgt voor herkenning en erkenning. En erkend worden, dat is toch het fijnste wat er is?”