OPEN Rotterdam viert het bestaan van de 150 jarige Nieuwe Waterweg met een podcast reeks Waterwegverhalen. Vijf Rotterdamse fotografen laten zich inspireren door deze serie waarbij ze het wonen en werken langs de rivier vastleggen. In het vijfde en laatste deel volgen we Khalid Amakran die het voor hem niet geheel onbekende Schiedam fotografeert. “Ik ben echt een stadskind. Toen ik in Schiedam woonde besefte ik hoe groot de afstand naar Rotterdam is, de bewoonde wereld. Leuk om met mijn camera terug te keren naar Schiedam.”
Khalid laat zich inspireren door de podcast aflevering: “Latif wil niets liever dan werken in de Schiedamse haven, maar kan alleen wachten.” Vluchteling Latif woonde op een boot in schiedam aan de Buitenhavenweg, waar hij langer had willen blijven. Maar twee weken na het opnemen van de podcast is Latif weer overgeplaatst. Een nieuwe opvanglocatie, dit keer in het zuiden van het land.
Voor Khalid was dat wel even slikken toen hij naar de aflevering luisterde. “Latif wordt als vluchteling van de een naar de andere plek gestuurd terwijl hij zo ambitieus is. Als mensen meer van dit soort verhalen horen zouden ze begrijpen dat het geen ‘gelukzoekers’ zijn maar ook gewoon mensen met dromen. Ik wilde tijdens de wandeling zien hoe het industriegebied waar vluchtelingen een plek krijgen en het volkse woongedeelte van de stad samenkomen. Daarom ben ik iets afgeweken van de route van Latif en ben ik Schiedam verder ingetrokken.”
Over de fotograaf
Khalid begon ooit met hobby fotograferen. Hij wilde met zijn foto’s het stereotyperende beeld dat men had over zijn wijk Spangen doorbreken. “Alles wat over Spangen gezegd werd was heel eenzijdig en negatief. Fotografie gaf me het wapen om het juiste verhaal te vertellen en te laten zien wie ik ben.” Sinds 2015 werkt hij als fulltime professioneel fotograaf. “De afwisseling maakt fotograferen zo leuk, want naast fotografie werk ik als jurylid bij de Zilveren Camera en ben ik curator bij verschillende musea.” Tussen 2017 en 2020 stond Khalid met zijn fotografie in het NRC met een rubriek over pubers in Nederland. Hierna maakte hij nog twee rubrieken.
Wat betekent water voor jou?
“Ik heb altijd een sterke binding gehad met water. Mijn eerste jeugdherinnering heb ik toen ik met mijn vader ging voetballen in het Euromastpark, na afloop gingen we altijd wat eten en aan het water zitten. De waterkant is een plek waar ik heen ga om tot rust te komen. Het voelt voor mij heel natuurlijk.”
Wat vond je het van het gesprek met Latif?
“Het was een mooi gesprek. Het verhaal van een vluchteling die veel ambitie heeft en graag wil, maar dan steeds van de ene naar andere plek wordt gestuurd. Zeker nu met de vluchtelingencrisis die gaande is in Ter Apel, vind ik het belangrijk om juist dit soort verhalen te laten horen. Op deze manier hoop ik dat mensen hun mening kunnen bijstellen.”
Hoe was het voor jou om de route te lopen?
“Ik vond het interessant omdat ik voor het NRC ook vaak routes loop. Gewoonlijk krijg ik een concepttekst van een journalist en daar moet ik dan mijn fotografie op instellen. Maar wat ik juist een uitdaging vind is iets anders vast te leggen dan hetgeen wat ik al van te voren weet. Zo kan ik een verhaal loslaten en er op een nieuwe manier naar kijken. Dit heb ik ook zoveel mogelijk geprobeerd tijdens de route van Latif. Ik wilde mijn ervaring niet laten kleuren door wat er gezegd is in de podcast, maar juist meerdere lagen uitlichten zodat het een genuanceerd verhaal wordt. Want iedereen ervaart een plek op een andere manier.”
Wat is je het meest bijgebleven van de wandeling?
“Hoe twee totaal verschillende werelden zo dicht bij elkaar kunnen zitten. De kade waar het schip van Latif lag aangemeerd ligt in een industriegebied. Een grote koude grijze bende als je om je heen kijkt. Maar dan loop je vijf minuten verder over een bruggetje, dan kom je ineens in een mooi historisch deel van Schiedam terecht waar alles netjes en gemoedelijk is.”
Waarom heb je gekozen voor deze fotoselectie?
“Fotografie is mijn beroep en deze opdracht was weer even een oefening om goed rond te kijken in een omgeving. Ik heb de foto’s expres in zwart en wit gemaakt omdat je niet echt kleur nodig hebt om te voelen hoe verschillend het industriële woongebied van de vluchtelingen en de volkse wijk van elkaar zijn. Het fotograferen op deze manier was echt een verrijking voor me. Ook omdat er geen duidelijk plan achter de fotografie zat. Ik ben te werk gegaan door te lopen en door om me heen te kijken heb ik de camera gericht op het contrast tussen die twee plekken.”
Is je blik op de Nieuwe Waterweg veranderd?
“Dat is een moeilijke vraag. Ik zou zeggen dat de Nieuwe Waterweg heel belangrijk is. De Maas loopt door de stad en mondt uiteindelijk uit in de zee. Toch viel het me op dat we soms zo weinig doen met water. Kijk bijvoorbeeld naar het industriegebied in Schiedam en hoe het water hier doorheen loopt en vertakt. Terwijl wanneer je kijkt naar de woonwijk lijkt deze te zijn afgesloten van het water. Alsof het water daar geen onderdeel is van de leefomgeving. Ik denk dat het belangrijk is dat we bewuster worden van hoe we met water omgaan.”
Waarom moeten mensen naar het verhaal van Latif luisteren?
“Het is makkelijk om een mening over anderen te vormen. We zijn over de jaren heen meer in een isolement geraakt en vergeten daardoor de verhalen van anderen. Het is goed om een keer een verhaal te horen van iemand die je niet kent. Want dan kan je echt een beeld vormen van de maatschappij en de plek waar je woont.”
Luister hier de podcast van Latif terug.
n 2022 vieren we het 150 jarig bestaan van de Nieuwe Waterweg. OPEN Rotterdam maakte in samenwerking met Dore van Duivenbode en Inge Janse de vijfdelige podcast serie Waterwegverhalen waarin de verhalen verteld worden van Rotterdammers die langs de rivier wonen. Beluister alle afleveringen van de podcast terug op de kanalen van OPEN Rotterdam.