Louis Smits is een gepassioneerd filmmaker en heeft tijdens de coronaperiode een animatiefilm gemaakt over zijn ouders. Zij hebben elkaar ontmoet tijdens het Engelse bombardement in Rotterdam in de Tweede Wereldoorlog.
“Volgens mijn verhaal is dit de poort waar mijn ouders elkaar ontmoet hebben. Ze leven allebei niet meer maar ik denk dat ze zich rot lachen bovenin de hemel als ze dit zien”, zegt Louis wijzend naar een pand op de Schiekade. En waar moeten ze dan om lachen? Waarschijn dat het een van de locaties is die nu voorkomt in de animatiefilm die Louis maakte. Hij is niet meteen filmmaker geworden, maar studeerde eerst lithografie aan het Grafisch Lyceum Rotterdam. “Ik ontmoette daar een docent die animatiefilms maakte in zijn vrije tijd. Dat intrigeerde mij enorm. Dat merkte hij en dus vroeg hij me mee naar een filmclub. Dat was de Rotterdamse Smalfilm Liga in Kralingen. Dat was een openbaring. Ik wist niet dat amateurs zulke mooie dingen konden maken”, blikt Louis terug op die tijd.
Er ontwaakte een vlammetje, maar hij ging niet meteen aan de slag met animatiefilms. Dat is geleidelijk door de jaren heen zo gekomen. En met de afgelopen coronaperiode had hij meer tijd om uiteindelijk de film te maken over zijn ouders. “Het grappige is dat mijn docent woonde, vlak naast het portiek waar mijn ouders destijds hebben geschuild voor de Duitse soldaten. Zoals nu ook in de film te zien is. Dat is toch wel heel bijzonder”, vertelt Louis.
Hongerwinter
Bas Romeijn stuitte op het verhaal van Louis en sloeg meteen aan. Hij houdt zich bezig met de geschiedenis van Rotterdam en publiceert daar veel over. Hij kon dan ook niet anders dan de film aan het grote publiek tonen. Hij laat graag de veelzijdigheid van de geschiedenis zien. “Mijn moeder is overleden in de hongerwinter. En mijn vader is tijdens de grote Razzia in 1944 opgepakt en afgevoerd. Toen hij terugkwam was dat een moeilijke tijd”, legt Bas uit. “Geschiedenis is heel veelzijdig. Het is niet alleen maar kommer en kwel. Juist op mijn website probeer ik zoveel mogelijk facetten van het dagelijkse leven te laten zien. Als het maar een beetje een beeld van toen geeft, of een stukje cultuur van hoe het vroeger ging, dan vind ik dat al geweldig”, besluit Bas.
Meer Rotterdamse verhalen bekijken?
Volg ons dan ook op onze social media kanalen
Facebook YouTube Instagram Twitter