Wanneer je de ruime winkel Van Mastrigt in de Zwart Janstraat binnenloopt, ga je bijna vijftig jaar terug in de tijd en zelfs dan ben je halverwege de geschiedenis van deze reformwinkel. De eerste generatie W. van Mastrigt begon 97 jaar geleden aan de overkant van de huidige locatie. Toen nog als kruidenier, maar sinds de jaren zeventig werd het dé plek waar je terecht kon voor diverse homeopathische middelen. Inmiddels is de derde generatie hier werkzaam en dat wordt ook meteen de laatste, want na bijna een eeuw, houdt het op. Met een briefje in de etalage bedanken de huidige W. van Mastrigt en de vaste medewerker Monica Hartman de klanten die de afgelopen decennia zijn langsgekomen.
“Het briefje hangt er een maand en sindsdien is het niet veel drukker geworden in de winkel”, vertelt Monica, die vaak Monique wordt genoemd. “Natuurlijk bleven de vaste klanten langskomen, maar niet meer dan dat.” Monique is, net als de winkel zelf, een vaste waarde in de Zwart Janstraat en heeft hier veertig jaar gewerkt. Op een Facebookpagina gericht op het Oude Noorden, roemen de Noordelingen de kunde van Monique en daar heeft ze ook hard voor gewerkt. Aan de muur hangen de verschillende diploma’s en certificaten die Monique heeft behaald. “Ze zijn inmiddels een beetje vergeeld en ik heb er nog veel meer, maar die hangen hier niet.” Eén van de vaste klanten die al meer dan twintig jaar in de winkel komt, zal alle kennis van Monique ook erg missen. “Ik heb altijd heel erg veel vragen gesteld en weet niet of ik me ergens anders net zo vrij voel om dat te doen. Ik moet echt gaan nadenken waar ik nu heen moet. Ik kwam hier ook altijd naar toe voor bijzondere producten, zoals deze boterbonen.”
Even niets
De klanten zullen Monique missen, maar zij zal hen ook zeker missen. “Ik heb nooit een hekel aan mijn werk gehad, altijd met plezier naar mijn werk gegaan en ik zal het omgaan met mensen ook zeker missen. Ik wilde eigenlijk iets heel anders doen, hovenier worden, maar dat ging niet door. Op deze manier ben ik toch een beetje bezig geweest met planten.” Stoppen met werken willen ze beide niet, maar Monique zul je waarschijnlijk niet vinden achter de toonbank van één van de bekende drogisterijen. “Je moet elk jaar opnieuw je drogisterij certificaat behalen. Het leren gaat me de laatste tijd steeds meer tegenstaan. Daarnaast moet ik dan ook ‘gewone’ geneesmiddelen verkopen en dat doe ik liever niet. Ik heb nog geen idee wat ik wel ga doen. Ik ga eerst even niets doen, terug naar Zeeland, waar ik vandaan kom en nog veel familie heb en daarna zie ik wel wat er op mijn pad komt. Gelukkig is er momenteel werk genoeg en leeftijd maakt tegenwoordig niet meer uit.” Ook dhr Van Mastrigt wil nog niet stoppen. “Ik heb nog geen idee wat ik wil doen. Ik ga in ieder geval minder werken, van zes dagen per week naar vijf en dan ook nog eens vier weken vakantie per jaar! Ik heb geen idee wat ik met die tijd ga doen!” De laatste dag om te neuzen tussen de spulletjes is zaterdag 1 juli.