De coronacrisis heeft voor veel veranderingen in het dagelijks leven gezorgd. De meeste mensen werken vanuit huis, veel manieren van vrijetijdsbesteding zijn er niet meer en sociaal contact lastiger. Ook op de redactie merken wij de invloed daarvan: van minder concentratie en vermoeidheid tot het gevoel afgesloten te zijn van de wereld. Om in kaart te brengen wat de coronacrisis met de (mentale) gezondheid doen, starten wij daarom met een online dagboek: het OPEN Dagboek.
31-03-2020 CELESTE:
Sinds twee weken werken we als redactie op afstand, en vooral het samenzijn met collega’s mis ik enorm. Je belt, je appt, je “google hang-out”, maar uiteindelijk zijn we gewoon sociale dieren die fysiek samen willen zijn. Vanmorgen was collega Femke jarig en die hebben we toegezongen in onze digitale redactievergadering. Dat gaf een heel grappig effect, omdat alle collega’s ombeurten in beeld kwamen! Zo heb je toch een leuk momentje samen; daar krijg je weer energie van voor de rest van de dag!
31-03-2020 ZOE:
Ik vind het thuiswerken wel prima; het is het thuis zijn en blijven wat enorm lastig is. Ik mis het sociale contact met vrienden, familie en collega’s heel erg. Natuurlijk zijn er online allerlei manieren om met elkaar te communiceren, maar dat is toch anders dan daadwerkelijk met elkaar in 1 ruimte zijn. Aan de andere kant merk ik dat ik wel langer productief ben, nu ik niet elke keer een praatje ga maken. En hoewel dat wel iets positiefs is, heb ik géén idee hoe we dit tot (minimaal) 1 juni(!) moeten volhouden… Morgen maar thee drinken op de stoep met mijn vrienden, mèt anderhalve meter afstand..
31-03-2020 NICKY:
Vandaag werk ik thuis. Dit zal ook nog wel even het geval zijn. Ik moet eerlijk zeggen dat het erg uitdagend is. Ik heb twee kindjes, 1 van 2,5 jaar en 1 van bijna 6 maanden. Ze vragen enorm veel aandacht. Dus daar waar ik hun geen tekort wil doen, wil ik dat ook niet bij mijn werk en collega’s, dus het is een enorme strijd elke dienst. De muren van mijn huis komen ook best op mij af. Ik ben iemand die toch wel veel thuis zit buiten de crisis om, zeker in de winter. Maar het thuis MOETEN blijven daar zit het ‘m in, want ik houd van mijn frisse lucht, familiebezoekjes en uitstapjes. De lente is mijn favoriete seizoen, omdat ik dan altijd mijn energie terugvindt. De crisis zorgt er wel voor dat ik heel veel met mijn mentale gesteldheid bezig ben. Wat voel ik? Wat wil ik? Wie ben ik? Daar ben ik veel mee bezig deze weken. Mijn grootste houvast zijn sowieso mijn kinderen en MUZIEK. Muziek helpt me echt letterlijk de dag door. En het helpt. Nu alleen nog even de motivatie vinden om dit huis eens goed op te ruimen en mijn creativiteit terug te vinden. Ik neem het met de dag en probeer vooral de rust in mijn hoofd te behouden. It is what it is. We komen er wel uit met z’n allen.
31-03-2020 THOMAS:
De bedoeling was dat ik vandaag weer op pad zou gaan voor ons eigenste OPEN Rotterdam. Een reportage over broden bakken en voedselbanken. Heerlijk: ik mag eindelijk weer de weer naar buiten en wat betekenen. Helaas gooide milde, onduidelijke ziekteverschijnselen roet in het eten. De collega die uiteindelijk gegaan is, heeft het naar haar zin gehad met het onderwerp. Dat maakt een hoop goed! Naast mijn werk dat voor een aantal opdrachtgevers gewoon doorgaat ben ik tijdelijk weer bij mijn ouders ingetrokken. Reden? 1). Veel meer ruimte dan mijn eigen huis. 2). Jaren van achterstallig (opruim)onderhoud. Ben ik in een aflevering van ‘extreme hoarders’ beland? Nee, nog net niet. Vervelen…ik vrees dat, dat de komende tijd hier in dit huis nog geen issue zal zijn.
01-04-2020 FARZANA:
Lief dagboek. Ik werk nu al twee weken thuis en de afgelopen dagen had ik het gevoel dat ik gek aan het worden was. Ik werd met de dag meer down en had het gevoel dat ik geen energie had. Ik ben een mensen-mens en de redactieleden zie ik als mijn familie. Kortom: ik mis mijn familie. Ook al spreek ik ze allemaal dagelijks en zie ik ze door het “raampje” (mijn telefoon). Gisteren maakte ik een uitstapje naar de redactie om een bureaustoel te halen, want ja, ook mijn lichaam heeft het zwaar met thuiswerken. Ik heb namelijk geen ergonomische stoel thuis staan. Maar het uitstapje naar de redactie heeft mij weer energie gegeven! Hier en daar kwamen af en toe wat mensen binnen druppelen. Mensen die me kennen, mensen met wie ik kan lachen, mensen die om mij lachen, mensen met wie ik jaren dagelijks intiem werk. Het voelde fijn om weer thuis te zijn, bij mijn familieleden, vanaf anderhalf meter afstand.. want dat is wie ik ben: kind aan huis bij OPEN Rotterdam.
01-04-2020 LISA:
Toevallig werk ik vandaag voor de tweede dag op rij juist buitenshuis. Gisteren heb ik het item van Thomas opgepakt, omdat hij helaas ziekteverschijnselen had. Vandaag ga ik verder met het monteren van dit item. In principe vind ik het niet erg om een paar dagen per week thuis te werken, maar mijn concentratie is daar een stuk minder. Ik besef wel dat ik echt van geluk mag spreken dat ik nog regelmatig buiten de deur kan werken, en dat ik überhaupt nog stage kan lopen. Wel hoop ik voordat mijn stage in juni afgelopen is weer gewoon op de redactie kunnen werken, met iedereen erbij. Dat lijkt me toch een gezelligere manier om m’n stage af te ronden.
01-04-2020 PIM:
Dat vanuit huis werken, hoe vervelend kon dat nou zijn. Nu kon ik lekker in m’n comfortabele kleding mijn werk doen, dacht ik in de eerste week van deze coronacrisis. Nu piep ik toch wel even anders. Ik mis onze leuke redactie aan het Eendrachtsplein toch wel heel erg. Natuurlijk omdat het fijn is om snel even te kunnen schakelen met collega’s als dat nodig is. Maar dat missen doe ik toch vooral omdat ik het leuke contact (en het maken van flauwe grapjes) met collega’s mis. Gelukkig maken de redactievergaderingen en de vele belletjes die je tussendoor toch even moet plegen maken veel goed.
01-04-2020 ROELOF:
De handen werden vanmorgen ontsmet en de handschoentjes gingen aan. Ik ga naar buiten met het voornemen om alles zo secuur mogelijk te doen. Anders vergeet je gewoon om die plopkap af te schermen met verpakkingsfolie of zit je ineens toch met je handen aan je gezicht als je jeuk hebt aan je neus. Ik ging op pad om initiatieven te filmen in de wijk Delfshaven. Daar kookt men voor buurtgenoten en worden laptops ingezameld voor kinderen die thuis aan hun schoolwerk moeten. Bij aankomst bij de eerste persoon die ik ga interviewen, is het even ongemakkelijk. Je bent enthousiast om diegene te zien, maar je gaat geen handen schudden. Ik houd het maar op steeds weer dezelfde grap: ‘Ik geef u een Bluetooth-handshake, is dat goed?’ Of men het nu een goede grap vindt of niet. Het ijs is er iedere keer weer mee gebroken.
02-04-2020 ROELOF:
Mijn vrouw is een paar dagen terug begonnen met haken en het eerste wat ze heeft gemaakt is een mandje voor haar haakspullen!
01-04-2020 THOMAS:
Thuiswerken…totaal geen moeite mee hoor. Er is toch één ding waar ik zo’n pesthekel aan heb: de montage. Het maakt echt geen donder uit of ik nou thuis of op kantoor werk. Echt zuur! Wat ik echt leuk vind is op locatie filmen en het eindresultaat. De montage skip ik het liefst. Misschien moet ik gewoon een systeem verzinnen waarin ik mijn video idee teleporteer naar de computer en hij maakt een montage zonder dat ik er naar om hoef te kijken.
02-04-2020 LUUK:
Thuiswerken dag… hmmm hoe lang zit ik nu eigenlijk al thuis. Conclusie: veel te lang. Vorige week ben ik mijn studentenhuis ontvlucht omdat de ziektegevallen wel erg dichtbij kwamen. In een flat met zeventien anderen en dit vijf verdiepingen hoog, vijf flats breed, tja dan zijn de studenten wel een makkelijk doelwit. Dan maar naar mijn ouderlijke huis. Maar met twee ouders wonend in het buitenland is zo’n huis maar stil en leeg. Voor velen een heerlijk idee. Maar voor mij… tja ik woon niet voor niets in een huis met zeventien anderen. Stilte is niet mijn ding. Het is misschien saai en alleen, maar zolang de zon schijnt, familie en vrienden elke tien minuten op mijn telefoon verschijnen met een pingeltje, en ik vooral lekker mijn werk kan blijven doen, sta ik elke dag weer met een glimlach op.
03-04-2020 LISA:
Vandaag heb ik eerst thuis gewerkt, en vervolgens gefilmd. Er is toch wel één ding waar ik me aan erger als ik vanuit huis werk: ik heb geen goede stoel. Als ik een paar dagen achter elkaar thuis heb gewerkt, heb ik echt last van m’n rug aan het einde van de dag. Nog steeds ben ik dus blij dat ik ook nog buiten de deur kan werken, twee a drie dagen per week. Het breekt de week een beetje, en meestal zijn er toch anderen op de redactie. Met collega’s werken is gezelliger dan alleen, ook op afstand.
08-04-2020 CEL:
Vandaag een mooi, grappig live verslag van mijn collega Roelof. Een vidcast in de maak voor ons onderzoeksjournalistiek project over kansengelijkheid in het onderwijs. Mooie reportages van stagiaires. Conclusie: ongelofelijk respect voor al mijn collega’s die in deze tijd de straat op gaan en reportages maken. Beleving en humor. Inventiviteit en doorzettingsvermogen. Dat inspireert, houdt je scherp en geeft kracht.
09-04-2020 SHWETA:
Dear Diary, de dag begon voor mij best wel vroeg. Ik was 7u opgestaan, want ik wilde mij klaarmaken voor de vergadering. Vandaag was de dag dat ik EINDELIJK weer make-up ging verven op mijn gezicht, na dagen. Om half negen was de vergadering en daar gingen wij best wel snel doorheen. Ik had in de middag om 14u een afspraak staan om te filmen bij een mevrouw. Helaas cancelde zij twee uur van te voren de afspraak en is dat verschoven naar volgende week donderdag…. SAD. Ik keek er naar uit om EINDELIJK naar buiten te gaan *cries ugly like Kim Kardashian*. Ik zou hiervoor ook stories maken, dus begon ik aan mijn opzet te werken, maar dat was ook afgeblazen. Toen kwam mijn collega Ramon met het idee om een artikel te maken over kinderen die tekeningen maken voor ouderen… YEEYYY, ik heb weer iets om de dag door te komen. Ik ben uiteindelijk naar de Mac gegaan met mijn zus voor nuggets, want ik was sad, omdat dat ik niet kon gaan filmen. Later heb ik het artikel geschreven en heb ik mijn dag afgesloten met een Houseparty gesprek met mijn lieve vriendinnetjes/collega’s. Dit was mijn avontuurlijke dag, morgen weer eentje…..
10-04-2020 ZOE:
De week zit erop; het is vrijdagavond, de zon schijnt en ik ben er helemaal klaar mee. Ondanks dat ik voor een groot deel thuis werk, heb ik het gevoel alsof ik de hele week van hot naar her ben gesjeesd. Waar dat aan ligt…, waarschijnlijk aan het feit dat ik niet veel tijd heb genomen om te ontspannen. Daarom neem ik dit weekend ook echt gewoon rust; tijd om even bij te komen. Ik merk dat het niet alleen allemaal qua werk inspannend is, maar ook emotioneel en ook daarom heb ik even ademruimte nodig.
Natuurlijk eindigen we wel op een positieve noot: er zijn ook dingen heel goed gegaan! Zo heb ik een hele leuke vlog gemaakt en een live interview gedaan op facebook. Beide dingen waar ik trots op ben en veel energie uit haal. Dus: even op adem komen en dan volgende week weer door!
Meer Rotterdamse verhalen bekijken?
Volg ons dan ook op onze social media kanalen
Facebook YouTube Instagram Twitter Snapchat