De Duitse Jan loopt sinds 3 maanden lang zonder thuis over de Rotterdamse straten. Op weg naar een nieuwe baan in Luxemburg, overkwam hem een nachtmerrie. Een bijtincident met zijn Duitse herder op Rotterdam Centraal resulteerde in het innemen van zijn hond. Hals over kop moest hij de trein naar Luxemburg laten gaan. “Ik krijg mijn hond terug, al sterf ik terwijl ik dat probeer.”
Hoe is het om dakloos te zijn? Alledaagse behoeften houden Jan de hele dag bezig. Een opgeladen telefoon, een slaapplek, eten: voor dakloze Rotterdammers is niets vanzelfsprekend. Jan neemt OPEN-verslaggever Toto mee op pad en geeft hem inzicht in hoe het is om op straat te leven. Hoewel hij graag naar Luxemburg wil om daar te werken, kan hij Rotterdam niet verlaten. “Ik weiger de stad te verlaten zonder mijn hond”, legt Jan uit. “Mijn hond heeft iemand gebeten. Hij werd in beslag genomen, één uur voordat mijn trein vertrok. En nu weet ik niet waar hij is.”
De ochtend nadat Jan en Toto samen in een parkeergarage slapen, vertelt Jan hoe hij zelf het dakloze bestaan ervaart: “Het leven van daklozen gaat over lopen en wachten. Wachten, lopen, wachten, lopen. De hele dag door. Van A naar B. Dan wacht je en dan draai je je om. En morgen doe je hetzelfde.”