Duck Vaandrager is één van de weinige bewoners in Oud-Charlois die de Nederlandse Aardoliemaatschappij (NAM) begin jaren tachtig bodemonderzoek zag doen in zijn wijk. Hij is niet verbaasd dat het bedrijf door wil gaan met de oliewinning die al sinds 1984 gaande is. Boos is hij wel, want er zitten scheuren in het monumentale huis waarin hij al zeventig jaar woont en dat hij met veel liefde heeft laten renoveren. Maar zijn de werkzaamheden van de NAM wel de oorzaak van de schade?
De Nederlandse Aardoliemaatschappij wil tot 2050 olie oppompen in Rotterdam. Als bewoners van de volksbuurt Oud-Charlois dat horen ondernemen ze actie. Ze wisten helemaal niet dat de NAM al bijna 40 jaar olie onder 70.000 huizen in de stad vandaan haalt.
Bij sommigen leeft de angst dat Rotterdam een tweede Groningen wordt, dat de oliewinning net als de gasproductie zal leiden tot aardbevingen. Er is al sprake van bodemdaling en een enkeling heeft al scheuren in de gevel die hij wijt aan olieboringen. Anderen maken zich vooral druk om klimaatdoelen. De olieproductie is volgens hen in strijd met internationale verdragen en afspraken in de Tweede Kamer. En dan is er ook nog de kritiek dat de oliewinning vooral gebeurt onder sociaal-economisch zwakke wijken. Buurten met veel arbeidsmigranten en studenten, die weinig binding hebben met de wijk.
Journalisten Suzanne Streefland en Sandra van Steen vragen zich af welke risico’s er gepaard gaan met de oliewinning in een dichtbevolkt gebied. Zijn de angsten van bewoners terecht? Hoe groot is het verzet eigenlijk? En wat levert het olieveld in Rotterdam op? Is dat het wel waard om door te gaan met de productie? In de zesdelige podcastserie Rotterdam in de Olie volgen ze actieve wijkbewoners, praten met verschillende aardwetenschappers, een econoom, de adviseurs van het ministerie van Economische Zaken, politici en met de directie van de NAM.
Bekijk alle afleveringen hier.