De Rotterdamse Nelson leeft, voor de tweede keer, tijdelijk op straat. Iets dat steeds meer mensen in de stad lijkt te overkomen. In het straatbeeld van Rotterdam is een toename van daklozen te zien, allemaal met een eigen verhaal. Nelson neemt OPEN verslaggever Nicky mee in zijn wereld zonder thuis. Hij hoopt dat zijn verhaal een voorbeeld kan zijn voor andere daklozen: “Ik zoek mijn eigen plekjes, ik val niemand lastig en ik blijf altijd mijn best doen.”
Nelson is vijf jaar geleden vanuit Portugal naar Nederland verhuisd voor een betere baan. Hij komt oorspronkelijk uit de Portugese hoofdstad Lissabon. Eerder woonde hij al een half jaar op straat in Nederland. Toen was hij nog niet zo lang hier. “Dit was best een lange periode. Op een gegeven moment dacht ik, dit kan niet meer. Ik hoor niet op straat te leven. Toen besloot ik alles anders te doen”, zo vertelt hij. Helaas overkomt Nelson nu weer hetzelfde. Dit keer is het alleen iets anders, vertelt hij. “Ik heb gezeur met mijn identiteitsbewijs, hierdoor kan ik op dit moment niet werken en heb ik ook geen plek om te verblijven, maar over vijf dagen heb ik mijn ID kaart weer terug en wordt mijn leven weer normaal.” Dan kan hij weer aan de slag in het hostel waar hij werkte en heeft hij ook weer een plek om te wonen, daarom noemt hij zichzelf liever niet dakloos. Hij beschrijft zijn huidige situatie, als een korte periode waarin hij even moet overleven, zodat hij zijn normale leven snel weer kan oppakken. Hij vraagt liever geen hulp bij de gemeente. “Er zijn heftige momenten geweest waarin ik heb aangeklopt bij de gemeente, maar ze hebben mij niet geholpen, dus ik klop daar nu liever niet meer aan.”
Toekomstperspectief
Nelson kan ondanks zijn situatie nog echt genieten van de stad en hij gelooft dat zijn situatie snel weer voorbij is. Zijn favoriete plekjes zijn het Museumpark, de kleine haven bij het Maritiem Museum en het Kralingse Bos. Hij heeft een speciaal plekje voor zichzelf gecreëerd in het Museumpark. Hij noemt het de ‘Love House’. Hier slaapt hij ‘s nachts en brengt hij soms tijd door met leuke vrouwen die hij ontmoet. “Alleen maar good vibes hier.” Als Nicky hem vraagt waar hij over een jaar denkt te zijn antwoord hij het volgende: “Over een jaar zie ik mijzelf in een mooi huis of appartement, met een mooie vrouw en een hopelijk een lieve baby.”
Nelson vertelt dat zijn mede Rotterdammers hem goed behandelen. Dit komt volgens hem ook omdat hij niet altijd laat zien dat dit zijn leven is. “Mensen veroordelen je heel snel als je op straat leeft en ik zie mensen vaak hun respect verliezen voor de daklozen. Ik wil mensen niet de kans geven om zo over mij te denken”, zo legt hij uit. “Mensen onthouden het als ze je op straat hebben zien leven.” Hij kiest er desondanks wel voor om buiten te slapen en niet bij het Leger des Heils of de Pauluskerk. “Er zijn zeker opvangplekken in de stad, het is er wel vaak heel druk. Maar ik vind het te gevaarlijk, de sfeer onderling is vaak niet relaxed.” Nelson voelt dat hij anders is dan andere daklozen. “Ik voel mij nooit beter dan andere mensen, maar ik kies wel voor een ander pad. Ik gebruik geen drugs, ik probeer niet te blijven hangen in depressiviteit en ik ben goed voor mijn medemensen. Ik zal altijd hard blijven werken”