Tien jaar geleden kwam hij uit Syrië naar Nederland, maar Ramadan kan nog steeds geen baan vinden. Klein detail; Hij is slechtziend en zijn zicht is maar 10%. Hij neemt daarom speciale taalles in het Huis van de Wijk aan de Kipstraat om goed Nederlands te leren en zijn kansen te vergroten.
Taaldocent Edmond en Ramadan kennen elkaar al langer. Ramadan had al een jaar lang les bij Edmond, totdat Ramadan voor een korte periode wél een baan vond. Hij stopte met de lessen, maar zijn nieuwe baan was maar van tijdelijke aard en hij zat dus snel weer zonder werk. “Ramadan heeft een goede basis”, vertelt Edmond, “Hierdoor leert hij makkelijk en bovendien is hij van huis uit in Syrië hoog opgeleid. Hij heeft dus, zoals we dat noemen, een hooglerend vermogen.’’
In Syrië haalde Ramadan zijn diploma psychologie aan de universiteit en werkte daarna als docent op scholen. In Nederland is zijn diploma echter minder waard en zou hij extra moeten bijleren aan een Nederlandse universiteit. Het is voor hem een grote motivatie om de taal goed te kunnen leren. Inmiddels ligt de lat voor het vinden van werk wel een stuk lager en zou hij al blij zijn met fabriekswerk, maar onder andere zijn beperkte zicht steekt daar een stokje voor. “De gemeente zegt: je hebt twee problemen, met je ogen en met de taal’’, vertelt Ramadan. Waarop hij dan vaak antwoordt met: “Ik ben niet helemaal blind, ik kan lopen, ik kan werken. En mijn taal is ook niet heel slecht. Ik kan makkelijk werken.”
Ook voor zijn sociale contacten wil Ramadan de taal goed kennen. “Ik was vroeger docent op school, maar als ik nu met mensen praat, zelfs met kinderen… Ik vind het niet leuk zo. Ik vind het niet leuk om met mensen te praten als mijn Nederlands niet goed is. Ik voel me altijd beperkt dan.