Binnen een maand een nieuwe woning vinden: op deze woningmarkt een daadwerkelijk onmogelijke opgave. Zoë is bij lange na niet de enige die een huis zoekt in Rotterdam. Dat blijkt ook uit de reacties die de serie ‘Zoë zoekt een huis’ tot nu toe oproept. In de comments en via de mail worden talloze verhalen gedeeld over waar de wooncrisis op persoonlijk vlak toe heeft geleid. Van angst om hulp te vragen bij de verhuurder en halsoverkop moeten vertrekken tot daadwerkelijke dakloosheid. In deze aflevering ontmoet Zoë huiszoekende lotgenoten die om verschillende redenen op zoek zijn naar een nieuwe woning.
Pand verkocht, huur gestopt
Zoë ontmoet Daphne in Bergpolder, buiten, omdat ze druk haar spullen aan het inpakken is. Eind april moet zij haar woning gaan verlaten. Dat terwijl er nog geen nieuwe woonruimte op haar wacht. De verhuurder van haar woning besloot het pand waarin zij woont te verkopen en de nieuwe eigenaar wilde het huurcontract van haar en haar huisgenoot niet overnemen. “Ik heb een soort oprotpremie gekregen, maar de stress die erdoor komt, wordt daardoor niet weggenomen natuurlijk. Het liefst wil ik in Rotterdam blijven, maar ergens denk ik ook: Ik kan ook een reis maken, want ik heb geen huis. Dus dat geeft in die zin wat vrijheid. Het is natuurlijk minder deze situatie, maar ik zie het ook als een kans om te leren hoe het nu werkt om een nieuwe woning te vinden”, vertelt ze openhartig.
Zwanger in antikraakwoning
De 32-jarige Anne komt langs op de redactie. Zij wil anoniem in beeld, omdat zij niet weet welke gevolgen het geven van een interview voor haar heeft. Anne is namelijk zwanger en woont antikraak. Wie antikraak heeft gewoond, weet dat het niet toegestaan is om kinderen onder de 18 jaar te huisvesten in een antikraakwoning. Anne is daarom bang dat zij haar woning uitgezet wordt en een boete krijgt zodra de beheerder, Ad Hoc, er achter komt dat zij over ongeveer drie maanden een kind zal krijgen. Ze had namelijk gelezen in een artikel van de Bond Precaire Woonvormen dat dit eerder is gebeurd. “In mijn contract staat dat ik niet met een kind op mijn adres mag wonen. Ik ben over 3,5 maand uitgerekend. Dus ik hoop dat hij zolang blijft zitten, want dat geeft mij wat meer tijd om een huis te vinden. Ik heb me ook bij allerlei plekken buiten Rotterdam ingeschreven voor een woning. Zelfs in Zeeland, West-Brabant, Dordrecht, Den Haag en het gebied van Krimpen. Terwijl de reistijd vanuit Zeeland zo lang is dat het te ver weg is voor mijn werk.”
Volgens Ad Hoc Rotterdam is dit niet iets waar Anne bang voor hoeft te zijn. In een schriftelijke reactie geven zij aan: ‘Als een bewoner zwanger raakt en of bevalt van een kind, terwijl ze woont in een huis van Ad Hoc, dat zij niet uit huis gezet gaat worden. Wel geven ze aan dat als het huis om wat voor reden opgezegd wordt, Ad Hoc de bewoner niet zal doorplaatsen. Ze hebben wel gezegd mee te willen denken over een oplossing.’ Ook zegt Ad Hoc dat er geen boete in rekening gebracht zal worden. Wèl zeggen zij de antikraakwoningen instabiel te vinden voor kinderen onder de 18, zoals zij vermelden op hun website.
Nooit stilzwijgende verlenging
Lavina woonde samen met haar partner en drie kinderen aan de Schammenkamp en had een tijdelijk huurcontract voor twee jaar. Op 23 februari van dit jaar kreeg zij per mail van haar verhuurder te horen dat ze eind maart uit haar huis moest. Zo geschiedde. “We zitten nu in een tijdelijke opvanglocatie. Ik heb geen idee hoelang we daar gaan zitten. De aanvraag voor urgentie blijkt heel lastig te zijn. We moeten eerst bij een zorginstelling komen te zitten. Daarmee kun je dan samen die urgentie aanvragen. Maar bij die zorginstelling is nog geen plek. Dus zitten wij in een tijdelijke opvang. In de tussentijd staat alles stil”, verzucht ze. “Ik merk het ook echt aan mijn kinderen. Vooral de twee jongsten van twee en drie jaar. Ze hebben ineens geen huis meer. Hun speelgoed zit opgeslagen in de opslagbox”, vertelt ze verdrietig. Ze heeft uiteindelijk haar werk opgezegd om voor het gezin te kunnen zorgen. Ze gebruiken de opvanglocatie voornamelijk om daar te slapen. Overdag leven ze voornamelijk vanuit de auto die ze van haar schoonmoeder hebben kunnen lenen.
Volgens de beheerder is het situatieafhankelijk waarom een tijdelijke huurovereenkomst wel- of niet wordt verlegd. Als redenen om niet te verlengen, geven ze onder meer: betalingsproblematiek, overlast door huurder, de woning wordt verkocht of de woning moet worden gerenoveerd / verduurzaamd. Daarnaast geven ze aan dat iedere huurder die een tijdelijke huurovereenkomst tekent, zich bewust is van het feit dat de huurovereenkomst een einddatum heeft en deze mogelijk niet wordt verlengd. Een huurder heeft hierin volgens hen een eigen verantwoordelijkheid om rekening te houden met een te naderen einddatum van de huurovereenkomst.
Eerdere afleveringen van Zoë Zoekt een Huis vind je hier. Wil jij nou reageren op de zoektocht van Zoë of je eigen ervaringen delen? Reageer dan op dit artikel of stuur een mail naar [email protected]!